K! Lechia

Dekiel Lechii Łucjana Kleina. Nazwa:
Korporacja przy Uniwersytecie Poznańskim “Lechia” / Korporacja Studentów Uniwersytetu Poznańskiego “Lechia”, od ok. 1932 Konwent Lechia – Korporacja Studentów Uniwersytetu Poznańskiego
Siedziba:
Poznań
Data powstania:
15 VI 1920 r.
Barwy:
modrakowa – biała – pomarańczowa (początkowo w latach 1920-1921 granatowa – biała – zielona, symbolika barw: wierność zasadom korporacyjnym, nieskazitelność obywatelska, dojrzałość rycerska)
Dewiza:
„Honor i Ojczyzna”

Rys historyczny

Herb Lechii, 1930 r.

Lechia została założona dnia 15 VI 1920 r. przez grupę ośmiu studentów Uniwersytetu Poznańskiego. Była drugą najstarszą po Magna-Polonii korporacją poznańską i razem z nią w decydujący sposób przyczyniła się do powstania i ukształtowania się poznańskiego środowiska korporacyjnego. W skład pierwszego Prezydium wchodzili: prezes Wojciech Trynkowski, wiceprezes Zygmunt Kurek, sekretarz i skarbnik Jan Chylewski. Pierwszym oldermanem został w 1921 r. Łucjan Klein.

Legitymacja Lechii Łucjana Kleina, 1921 r.

W 1921 r. Ojcem Korporacji został dowódca Powstania Wielkopolskiego gen. Józef Dowbor-Muśnicki, którego osoba wywarła znaczący wpływ na dalsze losy korporacji. Szczególnym celem Lechii miała być praca na rzecz utrzymywania kontaktów z Polakami mieszkającymi na Obczyźnie, w szczególności poprzez współpracę ze Stowarzyszeniem “Wspólnota Polska”. Dnia 4 I 1922 r. ukonstytuowało się Koło Filistrów, a dnia 10 VI 1923 r. poświęcono sztandar korporacji.

Konwent Lechia, Poznań 2 V 1922 r.

Korporacja skupiała niemal wyłącznie studentów Uniwersytetu. Kuratorami z ramienia uczelni byli: w latach 1920-1937 prof. Alfred Denizot, a po jego śmierci w latach 1937-1939 doc. Jan Bajoński.

Komers V-lecia Lechii, Poznań 13 VI 1925 r.

W kwietniu 1921 r. Lechia została współzałożycielką Związku Polskich Korporacji Akademickich (data starszeństwa związkowego: 15 VI 1920 r.), a w czerwcu inicjatorką i wraz z poznańską Polonią twórcą poznańskiej reprezentacji międzykorporacyjnej (od 1922 r. Poznańskie Koło Międzykorporacyjne). Prezesami Koła było trzech Lechitów: Wojciech Trynkowski w 1921 r., Zygfryd Synoradzki w 1925 r. oraz Stefan Kuminek w 1936/37 r.

Komers gwiazdkowy Lechii, Poznań grudzień 1933 r.

Członkowie Lechii przyczynili się w znaczącym stopniu do rozwoju poznańskiego i polskiego ruchu korporacyjnego. Łucjan Klein i Marian Schroeder założyli pierwsze korporacje krakowskie Corollę, Akropolię, Gnomię i Vavelię, a inny Lechita dr Tadeusz Lisiecki był organizatorem wiedeńskiej Sobiescii. Przy Lechii kandydowały poznańskie korporacje: Corona, Legia i Primislavia.

Podpisanie karteli wieczystych między Batorią a Lechicją oraz Lechią, Wilno 1-3 V 1937 r.

Korporacja zawarła kartele: w 1921 r. z lwowską Lutyko-Venedyą, dnia 15 I 1922 r. wieczysty z warszawską Sarmatią, dnia 13 VI 1925 r. trzyletni z krakowską Gnomią (dnia 9 VI 1933 r. przedłużony na 15 lat, po upływie tego czasu miał przejść w wieczysty) oraz dnia 3 maja 1932 r. z wileńską Batorią (dnia 2 V 1937 r. przedłużony na wieczysty). Były to w okresie międzywojennym - zdaniem wielu - najsilniejsze w skali kraju kartele.

Komers XII-lecia Lechii, Bąblin 1932 r.

Całkowita ustalona, choć niekompletna imienna lista członków Lechii obejmuje 235 nazwisk, w tym 20 członków honorowych i kooptowanych. W 1939 r. liczyła ok. 170 członków.

Zjazd L-lecia Lechii, Poznań 6 VI 1970 r.

W okresie powojennym Lechia działała nieoficjalnie i nieprzerwanie organizując w kraju i na emigracji liczne komerse i spotkania okolicznościowe. Lechici spotykali się także wokół utrzymywanej ich staraniem mogiły Ojca Korporacji gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego.

Spotkanie Lechitów na emigracji, Londyn 1976 r.

W latach 80-tych ufundowanych zostało pięć tablic upamiętniających zmarłych członków korporacji. Głównym inicjatorem tych działań był mec. Sylwester Kubera, a głównym fundatorem tych przedsięwzięć Heliodor Radomski. W dniu 2 X 1983 r. w krużgankach klasztoru oo. Dominikanów przy Alei Niepodległości w Poznaniu została odsłonięta tablica upamiętniająca poległych, pomordowanych i zmarłych członków korporacji. W dniu 20 X 1984 r. poświęcono ufundowany przez korporację pomnik nagrobny Ojca Korporacji gen. broni Józefa Dowbor-Muśnickiego w Lusowie-Batorowie. Dnia 27 XII 1985 r. tablicą w kościele Matki Boskiej Bolesnej przy ul. Głogowskiej w Poznaniu upamiętniono postaci dwóch dowódców Powstania Wielkopolskiego Ojca Korporacji gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego oraz członka honorowego gen. Stanisława Taczaka.

Odsłonięcie nagrobka gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego, Lusowo 20 X 1984 r.

W latach 1983-1988 Lechia zaangażowała się wraz z korporacjami warszawskimi - Sarmatią, Aquilonią, Patrią oraz Spartą w stworzenie w wieży przy Kościele pw. św. Anny w Warszawie Kwatery Pamięci poświęconej korporacjom zrzeszonym przed wojną w Związku Polskich Korporacji Akademickich. Znalazła się tam między innymi imienna tablica pamiątkowa poświęcona 22 Lechitom poległym i pomordowanym w okresie II wojny światowej.

W 1984 r. do korporacji przyjęty został jako członek honorowy ks. kanonik Ignacy Karge, a w 1990 r. - syn i bratanek jednego z założycieli Lechii - Andrzej Grabowski i dr Jan Dzwonkowki. W latach 1990-1993 z inicjatywy mec. Sylwestra Kubery Lechia została reaktywowana (www.lechia.org).

Lista członków

Poniższa, niekompletna lista członków Lechii obejmuje ok. 230 nazwisk. Będziemy wdzięczni za jej uzupełnianie i korektę, przesyłanie danych biograficznych i fotografii członków korporacji (vide Kontakt), jak także za pomoc w poszukiwaniach materialnych śladów oraz wszelkich informacji o samej korporacji (vide Poszukiwania).

Członkowie honorowi i kooptowani

  1. Władysław Ostoja-Alkiewicz, (1875 - 22 stycznia 1933) ojciec Witolda (Lechia), naczelnik Wydziału Leśnictwa Wielkopolskiej Izby Rolniczej, wiceprezes Oddziału Poznańskiego Związku Zawodowych Leśników RP, sekretarz Zrzeszenia Właścicieli Lasów, Filister Lechii
  2. Jan Bajoński, (11 grudnia 1888 w Raszkowie k. Ostrowa Wlkp. - 1940 w Katyniu) s. Józefa i Anieli z Zielewskich, brat Kazimierza (Baltia), absolwent Gimnazjum w Ostrowie Wlkp. 1909, student med. na uniwersytetach w Berlinie i Strasburgu, dr med. 1916, powstaniec wielkopolski, ginekolog, habilitacja 1928, doc. Wydziału Lekarskiego UP, od 1937 kurator i Filister kooptowany (?) Lechii, prymariusz Kliniki Położniczo-Ginekologicznej Poznańskiego Samorządu Wojewódzkiego, działacz zawodowy, członek Komisji Lekarskiej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, wiceprezes Związku Lekarzy w obwodu poznańskiego, sekretarz obwodu poznańskiego Związku Lekarzy Słowiańskich oraz Rady Lekarzy Ubezpieczeniowych, mjr rez. 7 Szpitala Okręgowego, uczestnik wojny obronnej 1939 w Szpitalu nr 2 w Białowieży, w niewoli sowieckiej, zamordowany przez NKWD, odznaczony m.in. Krzyżem Virtuti Militari oraz Krzyżem Walecznych

    Józef Dowbor-Muśnicki, 1923 r. (?).

  3. Józef Dowbor-Muśnicki, (25 października 1867 w Garbowie k. Sandomierza - 26 października 1937 w Batorowie k. Poznania) s. Romana i Antoniny z Wierzbickich, absolwent korpusu kadetów w Petersburgu, konstantynowskiej szkoły wojskowej, Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu 1899-1902, generał lejtnant Armii Imperium Rosyjskiego i generał broni WP, od 1917 dowódca I Korpusu Polskiego w Rosji, od 1919 dowódca powstania wielkopolskiego, od 15 czerwca 1921 Ojciec Konwentu Lechia z Poznania, Filister honorowy Konwentu Batoria z Wilna, pochowany w Lusowie k. Poznania

    Stefan Glabisz.

  4. Stefan Glabisz, (22 lipca 1882 w Kórniku - 27 stycznia 1947 w Poznaniu) absolwent Gimnazjum w Nakle 1902, studiował med. w Lipsku, Fryburgu w Breisgau, Berlinie i Monachium, absolwent med. Monachium 1912, dr med. UWr. 1918, laryngolog, od 1919 lekarz w Poznaniu, m.in. organizator i ordynator oddziału otolaryngologicznego w szpitalu wojskowym przy ul. Różanej w Poznaniu 1919-21, ordynator oddziału otolaryngologicznego w Zakładzie SS Miłosierdzia “Przemienienie Pańskie” 1930-39, wiceprezes oddziału otolaryngologicznego Polskiego Towarzystwa Otolaryngologicznego w Poznaniu, Filister kooptowany (?) Lechii, w okresie okupacji w Generalnej Guberni w Częstochowie, pochowany na zabytkowym Cmentarzu Jeżyckim w Poznaniu

  5. Stefan Głowacki, inż. dypl., dyrektor Browaru Hugera, w 1938 rzecznik patentowy, Filister honorowy Lechii (przyjęty w sem. let. 1920/21)

    Juliusz Grabowski.

  6. Juliusz Grabowski, ojciec Stefana (Lechia), starosta powiatowy w Sępolnie, Filister honorowy Lechii (przyjęty w sem. let. 1921)

    Henryk Knie, lata wojny.

  7. Henryk Knie, (27 listopada 1894 w Poznaniu - 28 stycznia 1977), s. Stefana i Józefy z d. Łukowskiej, student UWr. (?), powstanie wielkopolski, żołnierz I Batalionu Telegrafistów WP 1919-20, w okresie międzywojennym przemysłowiec, oficer rez., w 1939 dowódca detaszowanej 14 Kompanii Telegraficznej przy Sztabie Armii Poznań, m.in. w walkach pod Piątkiem i Łęczycą, w niewoli niemieckiej w oflagu VII A Murnau, Filister kooptowany (?) Lechii, po wojnie od 1947 na emigracji w Stanach Zjednoczonych, po skończeniu studiów medycznych prowadził zakład fizykoterapii w Chicago, m.in. wiceprezes Polskiego Związku Ziem Zachodnich w Ameryce, wrócił do kraju w latach 70-tych, pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu, odznaczony m.in. trzykrotnie Krzyżem Walecznych

  8. Alfred Kolszewski, (22 kwietnia 1885 - 27 grudnia 1944 w Żabikowie) brat Konrada (Lechia), powstaniec wielkopolski, dr med., Filister kooptowany (?) Lechii, w latach 30-tych lekarz w Poznaniu, zamordowany przez Gestapo w obozie karno-śledczym w Żabikowie
  9. Konrad Kolszewski, (9 listopada 1881 - 25 stycznia 1945 w Oranienburgu) brat Alfreda (Lechia), powstaniec wielkopolski, dr praw, notariusz i adwokat, działacz polityczno-społeczny, obrońca w procesie dzieci wrzesińskich, członek Rady Miasta Poznania 1911-18, wykładowca prawa administracyjnego UP, Filister honorowy Lechii (przyjęty w sem. let. 1921), zginął w obozie koncentracyjnym w Oranienburgu
  10. Mieczysław Stanisław Mozdyniewicz, (13 marca 1896 w Zbyszycach pow. Nowy Sącz - 25 października 1975) s. Juliana i Katarzyny z Biernatów, student Wyższej Szkoły Przemysłowej w Krakowie, od 1913 członek Strzelca, od 1914 podoficer 2 Pułku Piechoty Legionów Polskich, dwukrotnie ranny, po kryzysie przysięgowym żołnierz Polskiej Siły Zbrojnej, uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 w Warszawie, żołnierz zawodowy WP, w czasie wojny polsko-rosyjskiej szef sztabu Grupy Operacyjnej gen. L. Żelichowskiego, a następnie dowódca Słuckiego Pułku Strzelców, absolwent Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego 1921, później m.in. ppłk 1924, zastępca dowódcy 57 Pułku Piechoty w Poznaniu 1926-27, płk dypl. 1930, dowódca 70 Pułku Piechoty w Pleszewie 1927-35, dowódca piechoty dywizyjnej 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu 1935-39, Filister kooptowany (?) Lechii, w wojnie obronnej 1939 dowódca 17 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty w ramach Armii Poznań, dowodził dywizją w bitwie pod Bzurą, w niewoli niemieckiej w oflagach XA Itzehoe, VIIIB Silberberg k. Kłodzka, IVC Colditz, XC Lubeka, VIB Düssel-Warburg, aktywny w ruchu oporu w obozach jenieckich, m.in. zatwierdzony przez AK komendant Tajnej Organizacji Bojowej, po powrocie do kraju w 1947 pracownik Państwowych Nieruchomości Ziemskich w Gorzowie 1947-51, a następnie Państwowych Gospodarstw Rolnych w Słupsku 1951-68, pochowany na Cmentarzu przy ul. Kaszubskiej w Słupsku, odznaczony m.in. Srebrnym i Złotym Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Oficerskim OOP, Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, w 2005 jego imię otrzymało rondo w Słupsku

    Edmund Nowakowski, 1938 r.

  11. Edmund Nowakowski, ( - przed 1970) inż. dypl., w 1938 zam. w Poznaniu, Filister kooptowany Lechii (?), prezes Koła Filistrów 1937/38

  12. Stefan Franciszek Ożegowski, (1881-1930) s. Andrzeja i Bibianny z d. Rogozia, lekarz, wojskowy, płk, Filister honorowy Lechii (przyjęty w sem. let. 1920/21)
  13. Antoni Pacyński, (1 czerwca 1883 w Bugaju k. Miłosławia - 20 października 1939 w Kórniku) s. Walentego i Józefy Linkowskiej, ojciec Adama i Jacka (obaj Helionia) oraz Tomasza (Wisła), absolwent Gimnazjum w Gnieźnie, członek konspiracyjnego Towarzystwa Tomasza Zana, w 1902 aresztowany za tę działalność, studiował w Szkole Leśnej w Tharandt k. Drezna, po studiach pracował w lasach Pełkinie k. Jarosławia (własność Czartoryskich), później nadleśniczy i pełnomocnik maj. Konarzewo k. Poznania (także własność Czartoryskich), sekretarz Towarzystwa Leśnego Wielkiego Księstwa Poznańskiego, szef wydziału leśnictwa Ministerstwa b. dzielnicy pruskie 1918-22, organizator i wykładowca Wydziału Rolniczo-Leśnego UP 1918/19, dyrektor Lasów Państwowych w okręgu poznańskim 1922-25?, dyrektor Fundacji “Zakłady Kórnickie” 1925-39, działacz społeczny, członek komitetu organizacyjnego i wiceprzewodniczący Polskiego Towarzystwa Leśnego, prezes Koła Obozu Wielkiej Polski w Kórniku 1929-32, Filister kooptowany (?) Lechii, aresztowany i rozstrzelany przez Gestapo na Rynku w Kórniku, pochowany w zbiorowej mogile na Cmentarzu w Kórniku, odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim OOP 1923
  14. Gustaw Paszkiewicz, (20 marca 1893 w Wasiliszkach k. Lidy - 27 lutego 1955 w Warszawie) absolwent Gimnazjum w Mińsku 1913, wstąpił do rosyjskiej szkoły wojskowej w Wilnie, w armii rosyjskiej 1914-17, od 1917 dowódca kompanii w 3 Pułku Strzelców I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego, od 1918 w służbie zawodowej WP, od marca 1919 dowódca 55 Pułku Piechoty, słuchacz Kursu Doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie 1923-24 (tytuł oficera Sztabu Generalnego), komendant Szkoły Podchorążych i Oficerskiej Szkoły Piechoty w Warszawie 1924-26, w czasie przewrotu majowego po stronie rządu, dowódca piechoty dywizyjnej 24 Dywizji Piechoty 1926-35, Filister kooptowany (?) Lechii, dowódca 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu 1935-39, gen. brygady 1938, w wojnie obronnej 1939 dowódca 12 Dywizji Piechoty, a po jej rozbiciu zastępca Armii “Karpaty”, dwukrotnie ranny, internowany w Rumunii, zastępca dowódcy ZWZ 1939-40, od 1940 w PSZ we Francji, kolejno dowódca 1 Brygady Strzelców I Korpusu Polskiego 1940-42, 4 Dywizji Piechoty 1942, 2 Samodzielnej Brygady Pancernej 1942-43), zastępca dowódcy I Korpusu Polskiego 1943-45, wg Piotra Kołakowskiego miał być wówczas radzieckim agentem, w 1945 powrócił do kraju, dowódca 18 Dywizji Piechoty w Białymstoku oraz przewodniczący Wojewódzkiego Komitetu Bezpieczeństwa w Białymstoku 1946, gen. dywizji 1946, kierował działaniami wojska i organów bezpieczeństwa skierowanym przeciwko organizacjom niepodległościowym, dowódca Warszawskiego Okręgu Wojskowego 1946-48, od 1949 dyrektor Biura Wojskowego w Ministerstwie Leśnictwa, poseł do Sejmu Ustawodawczego 1947-52, pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari kl. III, IV i V, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyż Niepodległości oraz Orderem Polonia Restituta kl. III

    Bolesław Piechowski, lata 30-te (?).

  15. Bolesław Piechowski, (22 listopada 1895 w Poznaniu - 28 grudnia 1971) student med. w Berlinie, studia uzupełnił w Paryżu i Wiedniu, dr med., pediatra, po studiach lekarz we Lwowie, uczestnik powstania wielkopolskiego oraz obrony Lwowa, od 1924 lekarz w Poznaniu, pediatra w PK oraz kierownik Państwowego Zakładu dla Niemowląt im. Dzieciątka Jezus, sekretarz Poznańskiej Izby Lekarskiej, Filister kooptowany (?) Lechii, uczestnik wojny obronnej 1939, uciekł z niewoli sowieckiej, w 1939 wysiedlony do Generalnej Guberni, po wojnie zastępca naczelnika Służby Zdrowia w Zachodniej DOKP, równocześnie kierownik Państwowego Zakładu dla Niemowląt (zrezygnował z funkcji po zwolnieniu przez władze komunistyczne sióstr zakonnych)

    Nikodem Schroeder, 1923 r. (?).

  16. Nikodem Schroeder, (1 czerwca 1868 w Kobysewie - 7 grudnia 1930 w Jarosławcu) s. Franciszka (ziemianin, nauczyciel) i Anny z Łyskowskich p.v. Bardzkiej, ojciec Mariana (Lechia), studiował agronomię, dzierżawca maj. Radłów k. Ostrowa Wielkopolskiego 1908-30, przewodniczący Rady Ludowej na powiat odolanowski, następnie przewodniczący tajnego Komitetu Narodowego w powiecie odolanowskim, po powstaniu wielkopolskim pierwszy starosta powiatu odolanowskiego, członek Wielkopolskiego Towarzystwa Kółek Rolniczych i Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń od Ognia i Gradobicia Vesta w Poznaniu, Filister honorowy Lechii (przyjęty w sem. let. 1920/21), odznaczony Krzyżem Zasługi, pochowany na Cmentarzu w Środzie Wielkopolskiej [Źródła (poza wskazanymi poniżej spisu członków): relacja Jacka Malkowskiego]

    Władysław Sokołowski, 1933 r.

  17. Władysław Sokołowski, dr med., Filister honorowy Lechii (przyjęty sem. let. 1921), prezes Koła Filistrów 1928-33, w 1938 lekarz w Poznaniu

    Stanisław Taczak, 1933 r.

  18. Stanisław Taczak, (8 kwietnia 1874 w Mieszkowie k. Jarocina - 2 marca 1960 w Malborku) s. Andrzeja i Balbiny z Warasieckich, absolwent Królewskiego Gimnazjum w Ostrowie Wlkp., członek Towarzystwa Tomasza Zana, absolwent Akademii Górniczej we Freibergu 1897, por. rez. armii niemieckiej, w czasie I wojny światowej w armii niemieckiej, od 1915 kpt. piechoty, instruktor w II batalionie 6 Pułku Piechoty Legionów 1916, od 1917 w Polskiej Sile Zbrojnej (”Polnische Wehrmacht”), od grudnia 1918 major i tymczasowy dowódca powstania wielkopolskiego, później m.in. zastępca szefa sztabu Powstania, a od lipca 1919 dowódca 11 Pułku Strzelców Wielkopolskich (przemianowany na 69 Pułku Piechoty WP), w czasie bitwy warszawskiej p.o. dowódca 17 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty, od 1921 dowódca tej dywizji, awansowany na gen. brygady 1924, dowódca 17 Dywizji Piechoty 1925-28, dowódca Okręgu Korpusu Nr II (OK II) w Lublinie 1928-30, od 1930 w stanie spoczynku, Filister kooptowany (?) Lechii i prezes Koła Filistrów 1939, prezes Związku Weteranów Powstań Narodowych oraz przewodniczący Okręgu Zarządu Straży Pożarnych i Towarzystwa dla Badań nad Historią Powstania Wielkopolskiego, w niewoli niemieckiej, przebywał w oflagach: Prenzlau, Colditz, Johanisbrunn i VII A Murnau, w 1946 wrócił do kraju, pochowany na Cmentarzu w Malborku, po ekshumacji jego prochy przeniesiono na Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan na Wzgórzu św. Wojciecha, w 2009 odsłonięto pomnik gen. Stanisława Taczaka, imię gen. Stanisława Taczaka noszą m.in. Szkoła Podstawowa Nr 62 w Poznaniu i Szkoła Podstawowa w Wąsowie, jest patronem ulic m.in. w Bydgoszczy, Gorzowie Wielkopolskim, Mogilnie, Ostrowie Wlkp., Poznaniu, Zbąszyniu i Szczecinie, w 2010 imię generała otrzymał 16 Batalion Remontu Lotnisk z Jarocina, postać generała upamiętnia także tablica w hołdzie powstańcom wielkopolskim - członkom korporacji akademickich przy Placu Wolności w Poznaniu

  19. Jan (Bończa-)Tomaszewski, (10 sierpnia 1891 w Ruhheim w pow. Mogilno - 9 stycznia 1979 w Monachium) s. Władysławy i Józefy z d. Brzuszkiewicz, brat Feliksa (Lechia), rzeźnik, kupiec, zajmował się między innymi eksportem bydła do Wielkiej Brytanii, w czasie I wojny światowej w armii nimieckiej, ranny na froncie zachodnim 1914, Filister honorowy Lechii (przyjęty w sem. let. 1920/21), w czasie okupacji w obozie koncentracyjnym w Dachau, po wojnie mieszkał w Monachium
  20. Bolesław Wieleński, (16 stycznia 1889 w Poznaniu - 1940 w Charkowie) s. Andrzeja i Józefy z Nakulskich, absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, członek Towarzystwa Tomasza Zana, student med. w Lipsku, Berlinie, Giessen i Wrocałwiu, dr med., laryngolog, w czasie I wojny światowej w armii niemieckiej na froncie rosyjskim i francuskim, następnie lekarz WP 1918?-23, ordynariusz Zakładu św. Zofii i Sanatorium ss. Elżbietanek w Poznaniu, działacz organizacji zawodowych m.in. sekretarz Związku Lekarzy Polski Zachodniej 1924-25, członek rady i zarządu, sekretarz generalny 1935-39 Izby Lekarskiej Poznańsko-Pomorskiej, Filister kooptowany (?) Lechii, mjr rez. 7 Szpitala Okręgowego, uczestnik wojny obronnej 1939, w niewoli sowieckiej w Starobielsku, zamordowany przez NKWD

Członkowie rzeczywiści

  1. Seweryn Adamczyk, ( - 1971/72) inż. leśnik, w 1938 pracownik nadleśnictwa we Wronkach
  2. Maksymilian Adamski, ( - przed 1970) inż. leśnik, w 1938 pracownik Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu

    Witold Alkiewicz, lata 30-te (?).

  3. Witold Alkiewicz, (1904? - 1945 w Lubece) s. Władysława (Lechia), student Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego UP, c. ok. 1928, akt. 1928-35, wiceprezes sem. zim. 1931/32, po powstaniu warszawskim wysłany z obozu w Pruszkowie do obozu koncentracyjnego, zginął prawdopodobnie w obozie w Lubece

    Jan Andrzejewski, 1938 r.

  4. Jan Andrzejewski, c. ok. 1938

  5. Marian Andrzejewski, ( - przed 1970) inż. architekt, w 1938 zam. w Poznaniu
  6. Stefan Ankiewicz, (1914 - 19 maja 1989) absolwent Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu, student ekonomii UP, pochowany na Cmentarzu na Miłostowie w Poznaniu
  7. Wiktor Balcerski, c. ok. 1928, skreślony 1929

    Teodor Barczak, 1930/31 r.

  8. Teodor Barczak, c. 1930/31

  9. Biedrzyński, akt. 1931
  10. Błoch, (?) ( - przed 1970)

    Tadeusz Bogajewski, ok. 1935 r.

  11. Tadeusz Bogajewski, (29 marca 1911 w Poznaniu - 1940 w Katyniu) s. Kazimierza, absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny, student i absolwent ekonomii UP, wiceprezes sem. zim. 1935/36, ppor. rez., w wojnie obronnej 1939 w 58. Pułku Piechoty, w niewoli sowieckiej w Kozielsku, zamordowany przez NKWD

  12. Edmund Borecki, c. ok. 1928, skreślony 1929
  13. Witold Bukowiecki, ( - 1946) student UP (?), członek Lechii, następnie student UW, c. 1931 Sarmatia, akt. 1931-32, prawnik, adwokat

    Tadeusz Buzalski, lata 20-te.

  14. Tadeusz Buzalski, (7 grudnia 1896 w Rudniczu w pow. wągrowieckim - 1975 w Świeciu), s. Leonarda i Stanisławy z d. Haupe, prawd. absolwent Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Gnieźnie, absolwent leśnictwa (inż. leśnik) w Poznaniu, por. WP, przed wojną pracował jako nadleśniczy na Lubelszczyźnie i Polesiu, później w Toruniu i Świeciu

    Zdzisław Cerkaski, 1926 r.

  15. Zdzisław Cerkaski, (1904 w Inowrocławiu - 1986) student prawa UP, członek Chrobrii, skreślony 1926, wstąpił do Lechii, adwokat w Inowrocławiu, po wojnie w Szczecinie

  16. Paweł Chojnacki, akt. 1922
  17. Ignacy Chrzanowski, (?), członek Lechii (?), akt. 1922, założyciel Corony (?), prezes 1922, wiceprezes Młodzieży Monarchistycznej, sekretarz Bratniej Pomocy Studentów UP 1922/23, prof. (?)
  18. Jan Chylewski, student UW, członek Neo-Frankonii, student UP, założyciel Lechii, pierwszy sekretarz i skarbnik sem. zim. 1920/21, skreślony 1922

    Bernard Chyliński, 1930 r.

  19. Bernard Chyliński, (1906 - 28 grudnia 2002 w Bydgoszczy) absolwent prawa UP, c. 1926, w 1938 sędzia grodzki w Łyntupy pow. Wilno, pochowany w Bydgoszczy

    Roman Chwirot, 1930/31 r.

  20. Roman Chwirot, ( - po 1977) sekretarz sem. zim. 1931/32, w 1938 lekarz w Warszawie

  21. Jakób Cierzniewski, ( - przed 1970) w 1938 referendarz Dyrekcji Poczty i Telegrafu w Poznaniu
  22. Józef Cieszyński, ( - ok. 1970) w 1938 sędzia grodzki w Toruniu, adwokat

    Leon Ciszewski, 1938 r.

  23. Leon Ciszewski, (27 lipca 1914 w Nowym Mieście Lubawskim - 21 grudnia 1989) s. Jana i Stefanii z d. Pruszak, brat Władysława (Lechia), absolwent Gimnazjum w Nowym Mieście 1934, student prawa UP 1936-39, oficer rez., uczestnik wojny obronnej 1939, absolwent prawa UP 1945, po wojnie sędzia, kierownik Sądu Grodzkiego w Choszcznie 1949-51, sędzia Sądu Powiatowego w Choszcznie 1951-53, później adwokat w Gdańsku, kierownik Zespołu Adwokackiego nr 13, pochowany na Cmentarzu Łostowickim w Gdańsku

    Władysław Ciszewski, 1939 r.

  24. Władysław Ciszewski, (1911 - luty 1993) s. Jana i Stefanii z d. Pruszak, brat Leona (Lechia), c. 1935, absolwent prawa UP, adwokat

    Edward Cynajek, 1927/28 r. (?).

  25. Edward Cynajek, ( - po 1945) student Wydziału Humanistycznego UP, c. ok. 1928, akt. 1928-35

  26. Stanisław Czajkowski, (24 października 1904 w Wągrowcu - 5 marca 1974) absolwent Gimnazjum w Wągrowcu 1923, członek Towarzystwa Tomasza Zana, jako skaut uczestnik powstania wielkopolskiego, student i absolwent prawa UP 1923-27, egzamin sędziowski 1931, asesor sądowy w Tucholi i Starogardzie 1931-33, adwokat w Wągrowcu 1933-39, radny miejski i członek magistratu w Wągrowcu, ppor. rez., uczestnik wojny obronnej 1939, w czasie okupacji ukrywał się w Poznaniu pracując m.in. jako roznosiciel gazeta, pracownik fizyczny, po wojnie adwokat w Poznaniu, powołany na sędziego Wojskowej Służby Sprawiedliwości 1947-50, awansowany do stopnia mjr LWP, później ponownie adwokat w Poznaniu 1950-69, pochowany na cmentarzu na Górczynie w Poznaniu

    Włodzimierz Czepczyński, 1938 r.

  27. Włodzimierz Czepczyński, (6 stycznia 1902 - 22 marca 1979 w Escombe k. Durbanu w Republice Południowej Afryki) s. Józefa i Heleny, powstaniec wielkopolski, student i absolwent prawa UP, akt. 1922-25, prezes sem. let. 1924/25, w 1938 dyrektor firmy Barcikowski w Poznaniu, radca Przemysłowo-Handlowej w Poznaniu, po wojnie pracownik Wojewódzkiego Zrzeszenia Prywatnego Handlu i Usług w Poznaniu, pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu, odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP

  28. Kazimierz Czeszewski, ( - przed 1970) rolnik, w latach 30-tych właściciel (?) maj. Drążno pow. Wyrzysk

    Leon Czyżak, 1930/31 r.

  29. Leon Czyżak, ( - 1940 w Katyniu ?) student med. UP, akt. 1935, w niewoli sowieckiej, miał zostać zamordowany przez NKWD w Katyniu (brak na liście katyńskiej)

    Wacław Danielak, 1927/28 r. (?).

  30. Wacław Danielak, (1909? - 1993) student i absolwent (mgr fil.) UP, c. ok. 1928, olderman sem. zim. 1930/31, w 1939 zam. w Lekarzewicach pow. Nieszawa

    Konrad Drecki, lata 30-te.

  31. Konrad Drecki, (26 listopada 1891 w Miłosławiu pow. Września - 27 października 1957) s. Franciszka i Kazimiery z Szymańskich, brat Edmunda (Chrobria), wuj Zygmunta Kapałczyńskiego (Chrobria), praktykant w aptece w Kościanie 1910-13, w czasie I wojny światowej powołany do armii niemieckiej, ranny w walkach na froncie zachodnim, praktykant w aptekach w Niemczech, po wojnie student i absolwent farmacji UP 1919-21, założyciel Lechii, od 1926 właściciel apteki, w czasie okupacji w Krakowie [prawd. tożsamy z Konradem Dreckim, założycielem Surmy]

    Stanisław Drews, 1930 r.

  32. Stanisław Drews, (17 kwietnia 1903 w Rogoźnie Wlkp. - 16 stycznia 1979) kuzyn Romana (Aesculapia), absolwent Gimnazjum w Rogoźnie, student i absolwent 1930 med. UP, w 1938 dr med. w Międzychodzie, w czasie wojny wysiedlony do Generalnej Guberni, pracował w szpitalu w Milanówku oraz prowadził praktykę lekarską, po wojnie lekarz kolejowy we Wrocławiu, m.in. naczelnik Kolejowej Służby Zdrowia, pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu

    Tadeusz Dziennik.

  33. Tadeusz Dziennik, (24 maja 1904 - 28 stycznia 1977) absolwent prawa UP, kierownik Związku Młodych Narodowców w Inowrocławiu, adwokat w Poznaniu, po wojnie członek Zespołu Adwokackiego nr 12 w Poznaniu, pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu

  34. Ludwik Dzikowski, (22 sierpnia 1914 - 15 maja 1992) z Bronisławia pow. Mogilno, c. 1939

    Janusz Filipiak, 1930/31 r.

  35. Janusz Filipiak, (1912-1961) student agronomii UP, prezes sem. zim. 1932/33

  36. Janusz Filisiewicz, s. Romana, brat stryjeczny Władysława (Chrobria), student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, c. 1934, akt. 1934-35 [być może Johann Filisiewicz (31 sierpnia 1914 - 29 kwietnia 1941) więzień obozu w Mauthausen, gdzie zginął]
  37. Tadeusz Flinikowski, c. ok. 1928, wystąpił 1929

    Marcin Formanowicz, lata 20-te.

  38. Marcin Formanowicz, (4 listopada 1903 w Nakle - 1983) s. Ludwika i Marty z d. Hagen, absolwent Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu 1922, student i absolwent ekonomii i prawa UP, studiował także w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu, egzamin referendarski 1929, referendarz w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu, wicestarosta w Brodnicy 1933-35 oraz w Chełmnie 1935-39, ppor. rez., w 1939 ewakuowany do Rumunii, przedostał się do Francji, żołnierz PSZ, założyciel chóru rewelersów, do kraju wrócił w 1946, tłumacz Misji UNRRA w Poznaniu, od 1948 we Wrocławiu, kierownik Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Miejskiego, następnie radca prawny w Przedsiębiorstwie Handlu Opałem, w czasie wolnym prowadził różne wrocławskie chóry, współtworzył Operę Robotniczą

    Henryk Frankowski, 1938 r.

  39. Henryk Frankowski, student prawa UP, sekretarz sem. zim. i sem. let. 1936/37

  40. Michał Frankowski, (1900-1954) adwokat w ZOSN w Poznaniu 1939
  41. Kazimierz Garszyński, (5 lipca 1901 - 29 sierpnia 1986 w Poznaniu) student prawa UP, wiceprezes trym. zim. 1925/26, wiceprezes Koła Poznańskiego i Rady Naczelnej MW, prezes PKA oraz Akademickiego Koła Przyjaciół Czechosłowacji, prawnik, radca prawny, w czasie wojny członek Komendy Głównej AK, pochowany na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu, odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 roku, Odznaką Honorową Miasta Poznania, pochowany na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu
  42. Paweł Geisler, (?) ( - 1939-45) c. 1938

    Stefan Głowacki (II), 1930/31 r.

  43. Stefan Głowacki (II), (1 września 1910 w Poznaniu - 31 stycznia 1990 w Poznaniu) s. Henryka i Gabrieli z Sierodzkich, brat Antoniego (Chrobria), szwagier Witolda Górnego (Flomatia Posnaniensis), student prawa UP, c. ok. 1930/31, studia ukończył po wojnie UP 1947, pracował w Państwowej Inspekcji Sanitarnej w Poznaniu, pochowany na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu

  44. Klemens Górzyński, ( - 1941? w Poznaniu) absolwent Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego 1923, student med. UP, wiceprezes sem. zim. 1928/29, w 1938 dr med. W Poznaniu, w czasie okupacji w konspiracji w Narodowej Organizacji Bojowej, w 1941 aresztowany w Poznaniu, zamordowany przez Gestapo w Forcie VII
  45. Feliks Górski, mgr praw, sędzia Sądu Grodzkiego w Gniewie, w 1938 adwokat w Brodnicy

    Stefan Grabowski.

  46. Stefan Grabowski, (10 sierpnia 1899 w Dolsku pow. Śrem - 1940 w Katyniu) s. Juliusza (Lechia) i Otylii z d. Fonrobert, absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny, oficer powstania wielkopolskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych i Odznaką Wojsk Wielkopolskich, uczestnik akcji plebiscytowej w Prusach Wschodnich i na Warmii, student i absolwent 1922 prawa UP, założyciel Lechii, po studiach referent, a następnie osobisty sekretarz Ministerstwa b. Dzielnicy Pruskiej 1919-22, po zdaniu egzaminu sędziowskiego sędzia Sądu Powiatowego, a następnie Apelacyjnego w Poznaniu, prezes Koła Filistrów Lechii 1935-37, od 1938 prezes Sądu Okręgowego w Chojnicach, kpt. rez., w 1939 aresztowany przez Rosjan, w niewoli sowieckiej w Wołogdzie i Kozielsku, zamordowany przez NKWD

    Zbigniew Grandkowski, lata 30-te.

  47. Zbigniew Grandkowski, (1909 - 2 listopada 1994) student i absolwent ekonomii UP, c. 1931, akt. 1931-35, sekretarz r.a. 1934/35

    Leszek Gruszecki, 1930/31 r.

  48. Leszek Gruszecki, (7 sierpnia 1910 - 29 marca 1982) student UP, a następnie student UW, początkowo w Lechii, c. 1932 Sarmatia, akt. 1932, mgr praw, prokurator, żołnierz Brygady Karpackiej (Tobruk, Monte Cassino, Piedimonte), po wojnie na emigracji w Wielkiej Brytanii

    Włodzimierz Grześkowiak, 1930/31 r.

  49. Włodzimierz Grześkowiak, c. 1930/31

    Zdzisław Gustowski, 1938 r.

  50. Zdzisław Gustowski, (8 października 1912 w Opalenicy - 13 grudnia 1965) s. Artura i Heleny z d. Surma, absolwent Gimnazjum im. Marii Magdaleny, student prawa UP, przemysłowiec, współwłaściciel Drukarni Nakładowej “Kupiec”, w czasie okupacji w Warszawie, założył księgarnię przy ul. Jasnej, w czasie powstania warszawskiego w służbie cywilnej, w początkach 1945 aresztowany przez Gestapo, uciekł z transportu do obozu koncentracyjnego, po wojnie ponownie uruchomił wydawnictwo, drukarnię i księgarnię, po ich upaństwowieniu 1949-51 red. techniczny w drukarni im. M. Kasprzaka, Wydawnictwie Naukowo-Technicznym oraz Wydawnictwie “Arkady”, pochowany na Cmentarzu Sołackim w Poznaniu

    Tadeusz Heinricht.

  51. Tadeusz Heinricht, (ok. 1900 - przed 1945) w 1938 sędzia Sądu Okręgowego w Ostrowie Wlkp.

    Wiktor Hempowicz, 1938 r.

  52. Wiktor Hempowicz, (23 czerwca 1912 w Sulmierzycach k. Krotoszyna - 30 stycznia 2001 w Poznaniu) brat Edmunda (Sarmatia), absolwent Gimnazjum w Krotoszynie, student matematyki UP 1937-39, c. 1937, wiceolderman 1939, we wrześniu 1939 po zajęciu Poznania przez Niemców uratował sztandar korporacji wynosząc go z kwatery, w czasie okupacji pracował w biurze kartograficznym w Poznaniu, po wojnie po otrzymaniu wilczego biletu mistrz ślusarski, działacz harcerski, wieloletni skarbnik Koła Filistrów Lechii, reaktywator Lechii 1990-93, do ostatnich lat życia mocno zaangażowany w życie korporacji

  53. Wacław Herbich, (6 maja 1902 w Kaliszu - 1970) s. Franciszka i Leokadii z d. Marczyńska, absolwent Gimnazjum Przyrodniczo-Matematycznego w Kaliszu, żołnierz WP 1920 (zwolniony jako inwalida wojenny), student i absolwent 1927 ekonomii UP, po studiach pracownik urzędów skarbowych w Poznaniu, Warszawie, Grudziądzu i Białej Krakowskiej, m.in. naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie i Białej Krakowskiej, po wojnie głównie na stanowiskach w spółdzielczości, m.in. referent spraw spółdzielczych w Naczelnym Komitecie Wykonawczym Stronnictwa Ludowego ds. spółdzielczych, wicedyrektor administracyjno-finansowy Huty “Pokój” w Nowym Bytomiu, dyrektor Okręgu Katowickiego Centrali Ogrodniczej w Bytomiu, pracownik Zarządu Spółdzielni Spożywców w Gliwicach 1949-62 oraz Z.W. “Społem” w Gliwicach 1962-69, po wojnie członek Stronnictwa Ludowego
  54. Marian Hołoga, ( - 1962) student prawa UP, c. ok. 1921, wiceprezes sem. zim. 1922/23, prezes sem. let. 1922/23, olderman sem. zim. 1923/24, po studiach adwokat w Pszczynie

    Ignasiak, 1938 r.

  55. Ignasiak, c. ok. 1938

  56. Zbigniew Jabłoński, ( - po 1966) sędzia grodzki, po wojnie na emigracji w Stanach Zjednoczonych, adwokat, członek Koła Filistrów Polskich Korporacji Akademickich w Chicago
  57. Józef Jagodziński, ( - przed 1970) rolnik, w 1938 gospodarował w maj. Baby pow. Odolanów

    Franciszek Jakubek, 1938 r.

  58. Franciszek Jakubek, ( - 1997) student prawa UP, c. ok. 1938

  59. Heliodor Franciszek Janke, (26 października 1912 w Szubinie -1989) s. Leonarda i Jadwigi z Duszyńskich, brat Henryka (Lechia), student i absolwent 1935 prawa UP, egzamin sędziowski 1938, po wojnie podprokurator Sądu Okręgowego w Toruniu, później radca prawny, m.in. w Wojewódzkiej Dyrekcji Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich we Włocławku
  60. Henryk Janke, (6 października 1914 w Szubinie - 1961) brat Heliodora (Lechia), student i absolwent 1947 med. UP, wiceprezes sem. zim. i sem. let. 1936/37, prezes sem. let. 1938/39 (ostatnie Prezydium przed wojną), internista, po wojnie lekarz w Rawiczu
  61. Antoni Jankowski, (25 lutego 1903 w Wągrowcu - 11 maja 1961 w Sierakowie) s. Leona i Marii z d. Dalke, student i absolwent 1927 med. UP, dr med., w 1938 lekarz w Ostrowie Wlkp., po wojnie od 1953 w Sierakowie

    Bronisław Jankowski, 1927/28 r. (?).

  62. Bronisław Jankowski, ( - 14 października 1976) c. ok. 1928, po wojnie na emigracji w Stanach Zjednoczonych

  63. Kazimierz Jasiak, ( - po 1945)
  64. Hubert Jasiewicz, student ekonomii UP, c. 1934, akt. 1934-38, wiceolderman sem. let. 1937/38

    Józef Jasiński, 1930/31 r.

  65. Józef Jasiński, c. 1930/31

  66. Marian Jasiński, ( - przed 1970)
  67. Kazimierz Jasnoch, (1 stycznia 1886 – 1 stycznia 1966) artysta malarz, w 1938 zam. w Poznaniu, pochowany na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu
  68. Janusz Jaworski, c. ok. 1937, skreślony 1938

    Franciszek Jezierski, 1931 r.

  69. Franciszek Jezierski, (30 marca 1894 w Kiełczewie k. Kościana [obecnie Kościan] - 1949) herbu Prus, s. Walentego i Praksedy z d. Łupaczańskiej, absolwent Gimnazjum Klasycznego w Śremie 1914, wcielony do armii niemieckiej, walczył na francie francuskim 1914-18, dowódca oddziału w powstaniu wielkopolskim, oficer WP 1919-21, m.in. komendant Mińska Litewskiego, student i absolwent prawa UP 1919-22, od 1924 adwokat, właściciel kancelarii adwokackiej w Poznaniu 1925-39, prezes (?) Koła Filistrów Lechii 1936-39, w grudniu 1939 wraz z rodziną wysiedlony do Generalnej Guberni, od 1941 radca prawny w Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych w Warszawie, w konspiracji w AK, po aresztowaniu w sierpniu 1944 osadzony w obozie koncentracyjnym w Oranienburgu-Sachsenhausen, po wojnie prowadził kancelarię adwokacką w Poznaniu, pochowany na Cmentarzu na Dębcu w Poznaniu

    (…) Jung, 1930/31 r.

  70. (…) Jung, c. ok. 1930/31 r.

    Antoni Jurkiewicz, 1938 r.

  71. Antoni Jurkiewicz, c. ok. 1938

    Edmund Kaczmarek, 1930 r.

  72. Edmund Kaczmarek, (11 stycznia 1905 w Wiązowie w pow. bydgoskim - 1979 w Grudziądzu) student 1926-30 oraz 1930-36 i absolwent 1938 prawa UP, sekretarz sem. let. 1929/30 (Prezydium X-lecia), wiceprezes sem. zim. 1930/31, do wybuchu wojny asesor sądowy w Sądzie Grodzkim w Świeciu nad Wisłą, w czasie wojny księgowy (Buchhalter) na budowie pod Tczewem w firmie Dyckerhoff & Widmann budującej autostradę do Koenigsbergu, wspierał przy tym żywnościowo sowieckich jeńców wojennych pracujących na budowie, po wykryciu przez Gestapo zagrożony aresztowaniem i transportem do obozu Koncentracyjnego Stutthof pod Gdańskiem ukrywał się do końca wojny, po wojnie odgruzowywał zniszczony częściowo gmach sądu i był zatrudniony w Sądzie Powiatowym w Grudziądzu jako sędzia, od 1949 pełnił obowiązki sędziego okręgowego, a następnie prezes Sądu Powiatowego w Grudziądzu, w 1963 po odmowie współpracy z SB, został “zwolniony” ze stanowiska prezesa i pracował jako notariusz w grudziądzkim Państwowym Biurze Notarialnym, później jako kierownik, aż do czasu przejścia na emeryturę, członek Zrzeszenia Prawników Polskich, a także jego prezes, aktywny działacz sportowy w Polskim Związku Towarzystw Wioślarskich PZTW w Warszawie, równocześnie długoletni trener, wiceprezes i prezes Klubu Wioślarskiego “Wisła” w Grudziądzu, kilkakrotny kierownik polskiej ekipy wioślarskiej na regatach w NRD, w 1972 przewidziany do wzięcia udziału we wioślarskiej ekipie na Olimpiadę w Monachium jako członek towarzyszący, ale grudziądzkie SB odmówił wydania paszportu na wyjazd z uzasadnieniem “niepewny obywatel”, odznaczony m.in. honorową odznaką zasłużonego ZPP, srebrną i złotą odznaką „Zasłużony działacz kultury fizycznej”, złotą odznaką PZTW, medalem „100 lat sportu polskiego” [Źródła (poza wskazanymi poniżej spisu] : relacja syna Georga Kaczmarka]

    Zygmunt Kaczmarek, 1930/31 r.

  73. Zygmunt Kaczmarek, (31 sierpnia 1910 w Poznaniu - grudzień 2006) student i absolwent 1934 leśnictwa UP, po studiach pracował w leśnictwie, m.in. referent w Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu, adiunkt w Nadleśnictwie Miradz pow. Mogilno, w czasie okupacji nadleśniczy w Inspekcji Leśnej w Lublinie, po wojnie nadleśniczy w Dąbrowie Górniczej 1946-48, naczelny inżynier w Okręgu Lasów Państwowych w Opolu 1948-50 i Szczecinku 1950-57, dyrektor Dyrekcji Lasów w Szczecinku 1957-75, członek Prezydium Kolegium Lasów Państwowych 1970, członek Rady Naukowo-Technicznej Lasów Państwowych 1970, członek i wiceprzewodniczący Rady Słowińskiego Parku Narodowego 1971-76, radny Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie i Powiatowej Rady Narodowej w Szczecinku, działacz Ligi Ochrony Przyrody, Polskiego Towarzystwa Łowieckiego, ZBoWiD-u, odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą OOP, myśliwskim Złomem

    Tadeusz Kajkowski, 1938 r.

  74. Tadeusz Romuald Kajkowski, (6 stycznia 1907 w Czarkowie - 3 maja 1990) z rodziny inteligenckiej, brat Zbigniewa (Lechia), absolwent klasycznego Gimnazjum w Wągrowcu, student AMW, c. ok. 1926 Lutyko-Venedya, następnie w poznańskiej Lechii, student i absolwent 1933 PID, akt. 1930-32 Sarmatia, po studiach prowadził gabinet stomatologiczny przy ul. Św. Marcin w Poznaniu, w czasie okupacji pracownik magistratu w Chodzieży, a po wojnie Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu, od 1950 dyrektor Wojewódzkiej Poradni Stomatologicznej w Poznaniu, dr stomatologii AM w Poznaniu 1951, później prowadził prywatną praktykę stomatologiczną przy ul. Św. Marcin 38, jeden z organizatorów powojennych spotkań Lechitów, pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu przy ul. Lutyckiej w Poznaniu

    Zbigniew Kajkowski, 1924 r.

  75. Zbigniew Kajkowski, (1905 - kwiecień 1972) brat Tadeusza (Lutyko-Venedyja, Lechia, Sarmatia), olderman sem. let. 1927/28 oraz sem. zim. (?) 1928/29, prezes Poznańskiego Komitetu Akademickiego 1930, dr med., pediatra, po wojnie lekarz w Gdyni

    Witold Kandulski, lata 30-te.

  76. Witold Kandulski, (22 kwietnia 1913 w Poznaniu - 16 marca 1985 w Poznaniu) s. Maksymiliana (urzędnika) i Józefy z d. Matuszewska, ojciec Macieja (Lechia), absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, student i absolwent muzykologii 1939 oraz historii 1950 UP, wiceprezes i sekretarz sem. let. 1934/35, olderman sem. let. 1936/37, po wojnie organizator szkolnictwa muzycznego w Poznaniu i Szczecinie, doc. Akademii Muzycznej w Poznaniu, kierownik Katedry Teorii Muzyki, dziekan Wydziału Wychowania Muzycznego oraz dziekan Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki 1972-78, prorektor 1952-57, pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu, odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim OOP, Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką Honorową m. Poznania, Odznakami Honorowymi za Zasługi dla Województwa Poznańskiego i Szczecińskiego [Źródła (poza wskazanymi poniżej spisu członków): relacja Macieja Kandulskiego]

  77. Bronisław Karolczak, (13 sierpnia 1903 w Poznaniu - 30 stycznia 1989 w Katowicach) prezes Poznańskiego Komitetu Akademickiego 1924, dr med., od połowy lat 30-tych lekarz w Żorach, po wojnie doc. dr hab.
  78. Stanisław Henryk Karolczak, (24 listopada 1909 w Dopiewie k. Poznania - 1940 w Charkowie) s. Jana (mistrza piekarskiego) i Aleksandry z Wąsowiczów, brat Zygmunta (Filomatia Posnaniensis), absolwent Gimnazjum w Nakle 1929, student i absolwent rolnictwa UP (inż. rolnik), po studiach pracownik Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa Pomorskiego Urzędu Wojewódzkiego w Toruniu, por. rez., w wojnie obronnej w 8 Pułku Artylerii Ciężkiej, w niewoli sowieckiej w Starobielsku, zamordowany przez NKWD [Źródła (poza wskazanymi poniżej spisu członków): relacja Gabriele Karolczak]
  79. Józef Kaźmierczak, skreślony 1934
  80. Anatol Kędzierski, ( - przed 1970)
  81. Leon Kierzyński, (4 kwietnia 1894 w Krotoszynie - 28 sierpnia 1961) student i absolwent 1921 farmacji UP, dr farmacji, w 1938 farmaceuta w Poznaniu
  82. Bogdan Kinowski, (18 lutego 1905 - 13 września 1939) w 1938 sędzia grodzki w Gdyni, zmobilizowany w 1939, poległ w obronie Wybrzeża, pochowany w Wejherowie
  83. Zygmunt Kittel, ( - przed 1970) inż. dypl., powstaniec wielkopolski, kpt. rez., w latach 30-tych dyrektor Cukrowni w Żninie, pochowany w Toruniu

    Łucjan Klein, 1923 r. (?).

  84. Łucjan Klein, (1888-1953) student uniwersytetów niemieckich, student UP, c. 1921, pierwszy olderman sem. let. 1920/21, założyciel pierwszych korporacji krakowskich 1923, odznaczony Dyplomem Zasługi i Złotą Odznaką ZPKA, w latach 30-tych prof. w Instytucie Nauk Handlowo-Gospodarczych w Wilnie

  85. Zbigniew Klupieć, ( - przed 1970) student i absolwent rolnictwa UP, w 1938 zam. w Toruniu
  86. Jan Ludomir Kłoniecki, (11 czerwca 1903 w Berlinie - 15 marca 1983) student UP, członek Lechii, sekretarz sem. zim. 1924/25, student med. USB, członek Batorii, wiceprezes Koła Medyków 1929/30, w czasie wojny organizował pomoc dla Polaków zagrożonych wywózką na Wschód, absolwent med. Warszawa 1944, epidemiolog, po wojnie lekarz Kolejowej Służby Zdrowia w Opolu i Warszawie, członek ZBoWiD, odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP, pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu w Pruszkowie
  87. Jan Kłossok, ( w Markowicach - po 1977) szwagier Stanisława Krotoskiego (Pomerania), uczestnik powstań śląskich, absolwent Gimnazjum w Rybniku, matura 1925, absolwent prawa UP, w 1938 sędzia grodzki w Marklowicach pow. Rybnik, oficer rez., w wojnie obronnej ranny pod Ostrowcem na Kielecczyźnie, w niewoli rosyjskiej, przeszedł przez Syberię, w 1942 dołączył do II Korpusu PSZ, w czasie wojny w II Korpusie PSZ, po wojnie na emigracji w Wielkiej Brytanii
  88. Zbigniew Knast, (26 kwietnia 1908 w Inowrocławiu -1969) s. Stefana i Marii Kazimiery z d. Wąsowicz, student i absolwent WSH, w 1938 zam. w Inowrocławiu, wraz z ojcem prowadził księgarnię i drukarnię, uczestnik wojny obronnej 1939, więzień niemieckiego oflagu, po wojnie w Inowrocławiu, działacz społeczny, m.in. prezes Klubu Społecznego Goplania 1958-60, prowadził budowę teatru letni w Inowrocławiu, pochowany na Cmentarzu w Inowrocławiu
  89. Stanisław Kolendowicz, c. ok. 1928, skreślony 1929
  90. Waldemar Kopczyński, ( - przed 1970) student ekonomii UP
  91. Czesław Kostrzewski, w 1938 dr zam. w Poznaniu

    Julian Kowalewski, 1927/28 r. (?).

  92. Julian Kowalewski, c. ok. 1928

  93. Piotr Kowalik, (15 stycznia 1903 w Osinach w pow. Żnin - 12 stycznia 1979 w Wągrowcu) z rodziny ziemiańskiej, s. Kazimierza i Zofii z Gramzów, uczeń i absolwent Gimnazjum Męskiego w Wągrowcu, członek tajnego Towarzystwa Tomasza Zana, w 1918 komendant gimnazjalnego hufca harcerskiego, student i absolwent 1930 med. UP, dr med. 1933, olderman sem. zim. 192829 (?), po studiach praktykował w szpitalach Torunia i Katowic, służbę wojskową odbył na oddziale chirurgicznym Szpitala Wojskowego w Poznaniu, od 1933 lekarz w Gołańczy Wlkp., był lekarzem Kasy Chorych i praktykował prywatnie, w wojnie obronnej 1939 por. w Kcyńskim Batalionie Obrony Narodowej w Armii “Poznań”, wzięty do niewoli niemieckiej pod Iłowem, zwolniony z powodu choroby w październiku 1939, od 1940 w konspiracji w organizacji wojskowej “Polska Niepodległa”, a następnie ZWZ-AK ps. “Albin”, komendant rejonowy AK w Gołaczy, w sierpniu 1944 aresztowany przez Niemców, więziony w obozach koncentracyjnych w Żabikowie, Gross Rosen, Nordhausen-Mittelbau “Dora”, pracował w kamieniołomach i szpitalu obozowym, w 1945 wrócił do Gołańczy, organizator i do 1974 kierownik Ośrodka Zdrowia, radny MRN, prezes Koła Stowarzyszenia Byłych Więźniów Politycznych, wiceprezes koła ZBoWiD-u, odznaczony m.in. “Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945″, “Krzyżem Partyzanckim”, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem za wzorową Pracę w Służbie Zdrowia, patron Gimnazjum w Gołańczy, pochowany na cmentarzu w Gołańczy

    Kajetan Kruszczyński, ok. 1930 r. (?).

  94. Kajetan Kruszczyński, (1909 - 9 marca 1988) s. Jana i Heleny z Mareckich, brat Jarogniewa (Magna-Polonia), absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny 1918-27, student AMW 1929-31, a następnie student i absolwent 1934 med. UP, lekkoatleta w “Warcie” Poznań, lekarz sportowy “Warty”, dr med. UP 1939, kardiolog, pchor. rez., w wojnie obronnej 1939 lekarz w 29 Pułku Piechoty 25 Dywizji Piechoty z Kalisza w ramach Armii “Poznań”, w czasie okupacji lekarz gminny w Sieprawiu k. Myślenic, w konspiracji współpracował z oddziałem partyzanckim “Prąd” 6 Dywizji AK, po wojnie lekarz w Poznaniu, m.in. naczelny lekarz ZUS oraz kardiolog w Wojewódzkiej Przychodni Specjalistycznej przy ul. Słowackiego, pochowany na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu, odznaczony m.in. Medalem “Za udział w wojnie obronnej 1939 r.”, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim OOP, Oznaką Honorową m. Poznania

    Wincenty Kruszka, ok. 1925 r.

  95. Wincenty Kruszka, (9 kwietnia 1902 w Słabomierzu pow. Żnin - 8 maja 1961) s. Wincentego i Józefy, kuzyn Aleksego Antoniego (Lutyko-Venedya), absolwent Gimnazjum w Wągrowcu, student i absolwent farmacji UP 1925-32, po studiach farmaceuta w Poznaniu, Białośliwiu i Nowym Tomyślu, uczestnik wojny obronnej 1939, w niewoli rosyjskiej, uciekł z transportu na Wschód, w czasie okupacji farmaceuta w Mogilnie, a po wojnie w Grodzisku Wlkp., a następnie kierownik apteki w Chodzieży

    Aleksander Krużyński, 1930/31 r.

  96. Aleksander Krużyński, ( - 6 marca 1974) członek Poznańskiego Komitetu Akademickiego 1929, mgr praw, w 1938 adwokat w Chojnicach

  97. Stanisław Krzewiński, (1905-1974) student prawa UP, wiceprezes sem. let. 1928/29, prawnik, w 1938 sędzia grodzki w Toruniu

    Jan Kubera, lata 30-te (?).

  98. Jan Kubera, (20 grudnia 1907 w Kępnie - 30 stycznia 1975 w Ostrowie Wlkp.) s. Jana i Pelagii z Jankowskich, brat Sylwestra (Lechia), absolwent Gimnazjum w Kępnie, student i absolwent rolnictwa 1932 UP, wiceprezes sem. let. 1929/30 (Prezydium X-lecia), po studiach zarządca maj. Dworzyszcze 1932-37 oraz likwidator szkód w Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych w Poznaniu 1937-39, ppor. rez., w wojnie obronnej 1939 dowódca plutony w 25 Pułku Artylerii Lekkiej Ziemi Kaliskiej, m.in. uczestnik bitwy pod Bzurą oraz obrony Warszawy, odznaczony Krzyżem Walecznych, w niewoli niemieckiej w oflagach IIE w Neubarandenburgu, IID Prenzlau, IID Gross-Born, IIC w Woldenbergu oraz Obozie Jeńców Wojennych w Lubece, po wojnie nauczyciel geografii w Polskim Gimnazjum i Liceum w Lubece, po powrocie do kraju w 1946 administrator gospodarstw rolnych w Komorowie i Małyszynie, likwidator, a następnie zastępca kierownika Inspektoratu PZU w Ostrowie Wlkp. 1949-68, projektant w Biurze Projektów Wodnych Melioracji w oddziale w Kaliszu 1968-72?, pochowany na Cmentarzu Farnym przy ul. Limanowskiego w Ostrowie Wlkp.

    Sylwester Kubera, 1930/31 r.

  99. Sylwester Kubera, (17 grudnia 1911 w Baranowie w pow. kępińskim - 11 marca 1999 w Poznaniu) s. Jana i Pelagii z Jankowskich, brat Jana (Lechia), absolwent Gimnazjum w Kępnie, student i absolwent prawa UP 1930-35, c. 1930, sekretarz, po studiach urzędnik w administracji celnej Portu w Gdyni 1936-38, radca w Departamencie Ceł Ministerstwa Skarbu w Warszawie 1938-39, ppor. rez., w wojnie obronnej 1939 dowódca plutonu I Kompanii 360 Pułku Piechoty w Armii “Poznań”, walczył w obronie Warszawy, ranny, w czasie okupacji w konspiracji w organizacji “Ojczyzna” oraz Narodowej Organizacji Wojskowej, po wojnie współorganizator i zastępca naczelnika Urzędu Celnego w Gdyni 1945-47, później m.in. naczelnik wydziału w Dyrekcji Ceł w Poznaniu oraz pracownik firmy C. Hartwig, aresztowany przez UB, po zwolnieniu m.in. kierownik inwestycji w Zakładach Przemysłu Cukierniczego “Goplana”, od końca lat 50-tych adwokat, a następnie radca prawny, działacz społeczny i korporacyjny, m.in. autor śpiewnika “Pieśni Powstania Wielkopolskiego” (dwa wydania: Poznań 1978 i 1988), przyczynił się do nadania 17 Wielkopolskiej Brygadzie Zmechanizowanej imienia gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego, główny organizator spotkań Lechii w okresie powojennym, jeden z inicjatorów stworzenia muzeum korporacyjnego 1974 oraz wmurowania tablic korporacyjnych w krużgankach klasztoru oo. Dominikanów w Poznaniu 1983-84, organizator pomnika nagrobnego gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego 1984 oraz tablicy upamiętniającej dowódców Powstania Wielkopolskiego - gen. Stanisława Taczaka i gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego w kościele Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu, reaktywator Lechii 1990-93, Patron Lechii 1996?, odznaczony pośmiertnie Złotą Odznaką ZPKA 1999, pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu

    Kazimierz Kubiak, lata 20-te.

  100. Kazimierz Kubiak, (8 lutego 1903 w Międzylesie - 4 maja 1953 w Bydgoszczy) s. Walentego i matki z d. Ziółkowskiej, absolwent Gimnazjum w Wągrowcu 1922, student med., a następnie student i absolwent 1928 prawa UP, c. ok. 1922, egzamin sędziowski 1931, sędzia grodzki w Chełmnie 1932-35, od 1935 adwokat w Świeciu, w czasie okupacji w 1939 wysiedlony do Generalnej Guberni, pracownik umysłowy w Towarzystwie Kontynentalnym dla Handlu i Przemysłu w Krakowie 1940-46, po wojnie radca prawny i adwokat w Bydgoszczy, pochowany na Cmentarzu Nowofarnym przy ul. Artyleryjskiej w Bydgoszczy

    Zygmunt Kuczyński, lata 30-te.

  101. Zygmunt Kuczyński, (17 lutego 1913 w Berlinie - 12 października 1979) s. Feliksa i Stefania z d. Dubisz, absolwent Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu 1932, student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, od 1934 speaker Polskiego Radia w Katowicach, a od 1939 w Poznaniu, w 1939 przez Rumunię przedostał się do Francji, żołnierz PSZ na Zachodzie, uczestnik kampanii francuskiej 1940, później żołnierz 1 Polskiej Dywizji Pancernej, uczestnik inwazji w Normandii i bitwy pod Falaise, w 1947 powrócił do kraju, kontynuował i ukończył studia prawa UP, po wojnie długoletni pracowni Rozgłośni Poznańskiej Polskiego Radia, w tym m.in. speaker i lektor, naczelnik wydziału koordynacji i emisji programu, pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu

  102. Henryk Brunon Kuminek, (5 grudnia 1911 w Olkuszu - 16 kwietnia 1940 w Katyniu) s. Wawrzyńca i Magdaleny z d. Chmist, brat Jerzego i Stefana, kuzyn Zenona Musiała (wszyscy trzej Lechia), absolwent Gimnazjum Humanistycznego w Bydgoszczy 1928, student i absolwent prawa UP, red. “Dziennika Bydgoskiego”, por. rez., przydzielony do 61 Pułku Piechoty, w niewoli sowieckiej w Kozielsku, zamordowany przez NKWD

    Jerzy Kuminek, lata 30-te.

  103. Jerzy Kuminek, (1915 - 14 marca 1993) s. Wawrzyńca i Magdaleny z d. Chmist, brat Henryka i Stefana, kuzyn Zenona Musiała (wszyscy trzej Lechia), c. 193?, akt. 1935-39, student i absolwent UP, wiceprezes sem. zim. 1937/38 oraz sem. zim. 1938/39

    Stefan Kuminek, lata 30-te.

  104. Stefan Stanisław Kuminek, (21 kwietnia 1913 w Olkuszu - kwiecień/maj 1945 w Meklemburgii) s. Wawrzyńca i Magdaleny z d. Chmist, brat Henryka i Jerzego, kuzyn Zenona Musiała (wszyscy trzej Lechia), absolwent Państwowego Gimnazjum Humanistycznego w Bydgoszczy 1932, drużynowy IV Bydgoskiej Drużyny Harcerskiej im. Jana Kilińskiego “Błękitnej Czwórki”, student i absolwent prawa UP 1932-37, prezes sem. zim. i sem. let. 1936/37, prezes PKM 1936/37, po studiach sekretarz dyrektora Polsko-Francuskiego Towarzystwa Kolejowego w Bydgoszczy, w czasie okupacji aplikant sądowy, a następnie sędzia grodzki w Warszawie, wykładowca tajnych kompletów, działacz służby cywilnej w czasie powstania warszawskiego, po upadku powstania wywieziony do obozu koncentracyjnego Oranienburg-Sachsenhausen, zginął w czasie ewakuacji na drogach Meklemburgii w dniach 21 kwietnia - 3 maja 1945, oficjalnie uznany za zmarłego 9 maja 1946

    Zygmunt Kurek, pierwsza poł. lat 20-tych.

  105. Zygmunt Kurek, (3 sierpnia 1901 w Kornatowie pow. Chełmno - 12 grudnia 1986 w Kartuzach) z rodziny ziemiańskiej, absolwent Gimnazjum im. M. Kopernika w Toruniu 1919, student i absolwent prawa UP 1919-192?, założyciel Lechii, wiceprezes sem. zim. 1920/21 oraz sem. let. 1922/23, działacz plebiscytowy w czasie powstań śląskich, od 1931 do śmierci adwokat w Kartuzach, po wojnie szykanowany przez władze komunistyczne, działacz Polskiego Związku Łowieckiego

  106. Edmund Kurpisz, (14 listopada 1899 w Chobienicach - 12 lutego 1985 w Wodzisławiu Śląskim) s. Bolesława i Marii z d. Stam, brat Kazimierza (Baltia), szwagier Teobalda Olejnika (Gedania), absolwent jezuickiego Gimnazjum w Głogowie, w 1917 wcielony do armii niemieckiej, walczył na froncie bałkańskim i rosyjskim, zdezerterował w 1918, powstaniec wielkopolski, organizator i dowódca drużyny powstańczej, walczył pod Kopanicą, Babimostem i Kramskiem, w niewoli niemieckiej od lutego 1919, z której po pięciu miesiącach uciekł, wstąpił do Seminarium Duchownego w Poznaniu, żołnierz WP w VII batalionie wojsk samochodowych w Poznaniu, student i absolwent prawa UP 1921-24, prezes sem. let. 1921/22, po studiach aplikant sądowy i sędzia grodzki na Śląsku, od 1930 adwokat i notariusz w Wodzisławiu Śląskim, członek Związku Powstańców Śląskich i Wielkopolskich, w czasie okupacji uciekł do Generalnej Guberni, po wojnie przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej, następnie członek Powiatowej Rady Narodowej, członek Wydziału Powiatowego w Rybniku, od 1946 sędzia Sądu Okręgowego w Raciborzu, a w 1951 Sądu Powiatowego w Rybniku, od 1951 ponownie notariusz w Wodzisławiu, członek ZBOWiD i Społem, odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych 1927 (za Powstanie Wielkopolskie), Krzyżem Oficerskim OOP, Powstańczym Krzyżem Wielkopolskim, pochowany na cmentarzu przy ul. Raciborskiej w Wodzisławiu Śląskim [Źródła (poza wskazanymi poniżej spisu członków): relacja Bolesława Kurpisza]

    Zbigniew Langner, lata 30-te.

  107. Zbigniew Langner, (20 marca 1905 w Krotoszynie - 1971/72) s. Leona i Jadwigi z d. Matuszewska, absolwent Gimnazjum w Krotoszynie 1924, student med. UP 1924-26, a następnie student i absolwent PID 1928-32, po studiach lekarz stomatolog w Lesznie, Gostyniu, Jarocinie, w wojnie obronnej 1939 lekarz dentysta, w niewoli niemieckiej lekarz w obozie jenieckim w Kutnie 1939-40, w okresie okupacji lekarz dentysta w pow. myślenickim 1939-45, po wojnie lekarz dentysta w Jarocinie, pochowany na Cmentarzu w Kwiliczu

  108. Alfred Ligocki, (1913-1984) student prawa UP

    Antoni Linettej, lata 30-te (?).

  109. Antoni Linettej, (1902-1972) ochotnik w wojnie polsko-rosyjskiej 1920, starszy ułan, za szarżę pod Kijowem odznaczony Krzyżem Virtuti Militari, student i absolwent prawa UP, olderman sem. zim. 1924/25 i trym. zim. 1925/26, prezes sem. let. 1926/27, prezes Akademickiego Gniazda “Sokoła” 1927, odznaczony Dyplomem Zasługi i Złotą Odznaką ZPKA, w 1938 sędzia Sądu Okręgowego w Starogardzie

    Tadeusz Linettej, 1930/31 r.

  110. Tadeusz Linettej, c. ok. 1930/31

  111. Tadeusz Lisiecki, (22 lipca 1906 we Wrześni - 19 lutego 1978 w Londynie) ze zubożałej rodziny ziemiańskiej, s. Franciszka i Eleonory, uczeń Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, absolwent Gimnazjum w Zakopanym, student prawa UP, członek Korporacji Lechia z Poznania, główny założyciel Sobiescii w Wiedniu 1929, honorowy prezes i kurator, dr rerum politicarum Uniwersytet w Bernie 1933, wicekonsul RP w Bombaju 1938-45, od 1941 organizator z ramienia PCK pomocy dla polskich sierot w ZSRR, po wojnie pozostał w Indiach, pracował jako kierownik laboratorium produkcji kosmetyków, od 1965 w Wielkiej Brytanii, pochowany na katolickim cmentarzu w Sopocie
  112. Kazimierz Łapka, (6 grudnia 1911 w Inowrocławiu - 14 kwietnia 1989) z rodziny rzemieślniczej, absolwent neoklasycznego Gimnazjum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu 1929, student i absolwent prawa 1929?-35, sekretarz sem. let. 1930/31, egzamin sędziowski 1939, w 1939 wysiedlony do Generalnej Guberni, kierownik biura sprzedaży w Hucie Żelaza “Częstochowa” 1940-45, po wojnie sędzia Sądu Grodzkiego i Sądu Powiatowego w Inowrocławiu, później sędzia Sądu Wojewódzkiego w Bydgoszczy 1956-71, na emeryturze radca prawny w Przedsiębiorstwie Budowy Dróg i Mostów w Inowrocławiu oraz w radzie nadzorczej ZUS w Bydgoszczy, w latach 80-tych doradca Solidarności Rolniczej, współzałożyciel i pierwszy prezes Stowarzyszenia Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. J. Kasprowicza w Inowrocławiu, pochowany na Cmentarzu przy ul. Marcinkowskiego w Inowrocławiu
  113. Edmund Łukaszewski, student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, akt. 1935
  114. Wincenty Łukaszewski, (3 kwietnia 1904 w Gniewkowie - 12 września 1961 w Żerkowie), s. Stefana i Bronisławy z d. Łęgowska, absolwent gimnazjum w Toruniu, student i absolwent 1932 prawa UP, odbył aplikację sądową, zakończoną w 1935 egzaminem sędziowskim, w 1933 ożenił się z Janiną Wierzchowiecką, przed II wojną był najpierw asesorem sądowym w Aleksandrowie Kujawskim, a potem zajmował stanowisko Sędziego Sądu Grodzkiego w Inowrocławiu, po wybuchu wojny wraz z rodziną wysiedlony przez okupanta niemieckiego z Inowrocławia do GG, w okresie okupacji wpisany na listę adwokatów z siedzibą w Starachowicach, gdzie prowadził praktykę adwokacką, po wojnie, po kilkuletniej przerwie, powrócił w 1957 do zawodu adwokackiego, założył kancelarię adwokacką w Wolsztynie i był członkiem zespołu adwokackiego w Turku, zmarł nagle, miał dwie córki: Małgorzatę (ur. 1934 w Toruniu) i Elżbietę (ur. 1940 w Wierzbniku k. Starachowic)
  115. Sylwester Machnikowski, (20 grudnia 1903 w Turzy pod Wągrowcem - 18 października 1939 w Poznaniu) absolwent Gimnazjum w Wągrowcu 1921, student i absolwent historii UP, olderman 1927, od 1927 prof. historii i geografii w Gimnazjum św. Marii Magdaleny, od 1930 prof. w Państwowym Gimnazjum Męskim im. J. A. Komeńskiego w Lesznie, red. naczelny “Ziemi Leszczyńskiej”, działacz Związku Ziem Zachodnich, dnia 28 września 1939 aresztowany przez Gestapo i osadzony w Forcie VII, tamże rozstrzelany, od 1982 jedna z ulic Leszna nosi jego imię
  116. Edward Maciejewski, ( - przed 1970) gospodarz, sem. zim. 1922/23, prezes sem. zim. 1923/24 oraz sem. zim. 1924/25

    Leon Mackiewicz, ok. 1936 r.

  117. Leon Mackiewicz, ( - po 1990) absolwent Gimnazjum im. A. Mickiewicza, sekretarz sem. let. (?) 1937/38 oraz olderman sem. let. 1938/39 (?), więzień obozu koncentracyjnego Auschwitz, po wojnie dyrektor w Warszawie

  118. Julian Makowski, ( - przed 1970) założyciel Lechii, dr med., stomatolog, w latach 30-tych stomatolog w Gnieźnie
  119. Stanisław Makowski, ( - przed 1970) student Wydziału Rolniczo-Leśnego UP, akt. 1935

    Kazimierz Małecki.

  120. Kazimierz Małecki, (2 marca 1907 w Środzie - 24 lutego 1992 w Bytomiu) s. Wojciecha i Jadwigi z d. Hentze, brat Euzebiusza (Lutyko-Venedya), absolwent Gimnazjum w Środzie Wlkp., student i absolwent prawa UP 1925-30, sekretarz sem. zim. 1927/28, prezes sem. let. 1928/29 oraz sem. zim. i sem. let. 1929/30 (prezes X-lecia), prezes Koła Poznańskiego Młodzieży Wszechpolskiej 1928/29, po studiach aplikant sądowy i adwokacki, od 1937 adwokat w Gdyni, w czasie okupacji wysiedlony, pracował jako pracownik umysłowy w Zarządzie Miejskim w Krośnie, a następnie Urzędzie Powierniczym we Lwowie, od 1946 adwokat w Bytomiu, a następnie radca prawny w Związku Zawodowym Górników, Hali Targowej, Zakładach Przemysłu Odzieżowego, Kopalni Miechowice, odznaczony Krzyżem Górniczym, pochowany w grobowcu rodzinnym w Środzie Wielkopolskiej [Źródła (poza wskazanymi poniżej spisu członków): relacja bratanka Jana Małeckiego]

    Marian Maniewski, 1930 r.

  121. Marian Z. Maniewski, (16 lutego 1906 w Świnkowie - 27 grudnia 1989 w Phoenix w Stanach Zjednoczonych) absolwent Gimnazjum w Inowrocławiu 1925, student i absolwent prawa UP, sekretarz sem. zim. 1929/30, działacz społeczny Towarzystwa Pomocy Polakom Zagranicą, mjr rez., weteran wojenny, w niewoli niemieckiej w oflagu w Sandbostel k. Bremenverde, dr prawa Uniwersytetu w Cambridge, po wojnie na emigracji w Stanach Zjednoczonych, tłumacz i wydawca pisma “Polish Daily News” w Chicago, pracownik Muzeum Polskiego w Chicago, członek Koła Filistrów Polskich Korporacji Akademickich w Chicago

  122. Arnold Marcinkowski, (1898 - 3 kwietnia 1986) członek Towarzystwa Tomasza Zana, powstaniec wielkopolski, student historii sztuki UP, później wstąpił do Seminarium Duchownego w Poznaniu, duchowny katolicki, dr, katecheta Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego, prof. Seminarium Duchowego w Poznaniu, kustosz Muzeum Archidiecezjalnego, pochowany na Cmentarzu na Miłostowie

    Celestyn Mądry, lata 30-te.

  123. Celestyn Adam Mądry, (30 grudnia 1910 w Skorzęcinie - 16 marca 1982 w Częstochowie) s. Franciszka (właściciela ziemskiego) i Agnieszki z d. Ziętara, brat Bronisława (Chrobria), absolwent Gimnazjum w Trzemesznie, student 1930-33 i 1935-36 i absolwent 1937 rolnictwa UP, właściciel maj. Huta Skorzęcka k. Witkowa pow. Gniezno, w czasie okupacji w 1939 wysiedlony do Generalnej Guberni na Lubelszczyznę, pracował jako urzędnik w lasach, po wojnie pracownik Państwowych Gospodarstw Rolnych, m.in. dyrektor PGR Lubosz k. Pniew i wicedyrektor oraz główny zootechnik, Kombinatu PGR w Kwilczu, pochowany w kaplicy rodzinnej na Cmentarzu w Witkowie, odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP

    Maksymilian Mela, ok. 1930 r.

  124. Maksymilian Mela, (12 września 1907 w Rosku w pow. czarnkowskim - 6 września 1977 w Londynie) s. Piotra i Wiktorii z d. Michalska, absolwent Gimnazjum im. Przemysława w Rogoźnie 1927, student i absolwent prawa UP 1927-32, aplikant sądowy m.in. w Poznaniu i Wieleniu, a następnie asesor sądowy w Poznaniu, Tczewie, Koninie i Ostrowie Wlkp., tuż przed wojną sędzia grodzki w Wodzisławiu, po wybuchu wojny w 1939 przez Bukareszt przedostał się do Francji, służył w PSZ we Francji i Wielkiej Brytanii 1939-49, sędzia sądów polowych w 1 Brygadzie Strzelców i 1 Dywizji Pancernej, po wojnie na emigracji w Wielkiej Brytanii, pracował jako główny księgowy i doradca w zakresie prawa międzynarodowego, działacz organizacji emigracyjnych m.in. Związku Ziem Zachodnich, Rady Polskiego Zjednoczenia Narodowego, wiceprzewodniczący Polskiego Funduszu Narodowego, przewodniczący Ośrodka Badań Spraw Polsko-Niemieckich, wiceprzewodniczący Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów RP w Londynie, organizator spotkań Lechitów na emigracji, odznaczony m.in. Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami, trzykrotnie Medalem Wojska, 1939-1945 Star, France and Germany Star, Defence Medal, pochowany na cmentarzu Hendon w Londynie

    Bogdan Miądowicz, koniec lat 20-tych (?).

  125. Bogdan Miądowicz, 26 września 1905 w Berlinie - 25 stycznia 1979) absolwent Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego 1923, student prawa w Berlinie i Poznaniu, mgr prawa 1938, sekretarz sem. zim. 1926/27, wiceprezes sem. let. i sem. zim. 1926/27, prezes sem. zim. 1928/29, olderman, wystąpił 1929, ojciec korporacyjny Stefana Ankiewicza, po studiach adwokat, w wojnie obronnej 1939 adiutant dowódcy dywizji w Armii Poznań, uczestnik bitwy pod Bzurą, aresztowany w 1939 przez Gestapo, osadzony w Forcie VII i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Mauthausen-Gusen, w 1942 zwolniony, uczestnik powstania warszawskiego, po wojnie kierownik inwestycyjny Poznańskich Zakładów Fosforowych, radca prawny w Poznańskich Maszynach Żniwnych oraz Związku Zawodowym Metalowców, od 1932 działacz Międzynarodowego Związku Esperantystów, odznaczony Odznaką Grunwaldzką i Medalem Zwycięstwa i Wolności

    Kazimierz (?) Michalski, 1938 r.

  126. Kazimierz (?) Michalski, student prawa UP, c. ok. 1938

  127. Eugeniusz Mielcarek, (17 stycznia 1913 w Poznaniu - 30 kwietnia 1976 w Warszawie) s. Władysława i Stanisławy z d. Szczygielska, uczeń z Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, (od 1931) student i absolwent prawa UP, akt. 1932-35, sekretarz sem. let. 1932/33, aplikant sądowy Sądu Apelacyjnego w Poznaniu 1936-39, plut. podchorąży, przydzielony do 55 Pułku Piechoty C.K.M. w Lesznie, w niewoli niemieckiej 1939-45, egzamin sędziowski 1947, od 1947 asystent w Szkole Prawniczej Ministerstwa Sprawiedliwości we Wrocławiu, od 1950 przewodniczący Wydziału I Cywilnego Sądu Okręgowego we Wrocławiu, od 1951 sędzia Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu, od 1967 sędzia Sądu Najwyższego, doktor praw 1971, członek Stronnictwa Demokratycznego, odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP 1970, Medalem 30-lecia Wymiaru Sprawiedliwości, pochowany na cmentarzu przy ul. Żytniej w Warszawie]
  128. Mierzejewski, (?) akt. 1923

    Marian Mikołajewski, okres studiów.

  129. Marian Mikołajewski, (17 czerwca 1905 w Pięczkowie pow. Środa - 19 stycznia 1941 w Sandbostel) s. Leopolda (nauczyciela) i Heleny z d. Powell, brat Stefana (Lechia), żony szwagier Paweł Wilczak (Chrobria), żona absolwent Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu 1925, student i absolwent prawa UP 1925-31, sekretarz sem. zim. i sem. let. 1928/29, olderman 1931/32, ukończył podchorążówkę 1934, ppor. rez., po studiach aplikant sądowy, od 1935 asesor Sądu Apelacyjnego w Katowicach, od 1937 sędzia, od 1938 naczelnik Sądu Grodzkiego w Lublińcu, uczestnik wojny obronnej 1939, dostał się do niewoli, osadzony w oflagu XA w Itzehoe k. Hamburga (nr obozowy 87), a od stycznia 1941 w oflagu w Sandbostel k. Bremenverde, gdzie zmarł na zapalenie płuc, pochowany na cmentarzu jenieckim w Sandbostel w kwaterze z imiennymi tablicami nagrobnymi [Źródła (poza wskazanymi poniżej spisu członków): relacja córki Bogny Goetzendorf Grabowskiej]

    Stefan Mikołajewski, 1930/31 r.

  130. Stefan Mikołajewski, (31 lipca 1909 w Chociczy pow. Jarocin - 23 lipca 1977 w Poznaniu) s. Leopolda i Heleny z d. Powell, brat Mariana (Lechia), absolwent Państwowego Gimnazjum Ignacego Paderewskiego w Poznaniu 1930, student i absolwent Wydziału Humanistycznego UP 1930-35, mgr filozofii w zakresie historii (praca dyplomowa pt. „Działalność Komisarza Policji Departamentu Bydgoskiego na tle stosunków i urządzeń w Księstwie Warszawskiem”), c. ok. 1930/31, od 1935 nauczyciel historii w Prywatnym Gimnazjum i Liceum Dr. Br. Czajkowskiego w Poznaniu, w 1939 zdał egzamin na nauczyciela szkół średnich, w marcu 1940 wysiedlony do obozu w Gorlicach, skąd przedostaje się do Nowego Sącza, pracuje w Komitecie dla Wysiedlonych, a od października w miejscowym Urzędzie Pracy, gdzie pracuje do końca wojny, w marcu 1945 wrócił z Żoną do Poznania, pracował jako nauczyciel historii w Państwowym Liceum Marii Magdaleny w Poznaniu, a jednocześnie w Gimnazjum i Liceum Wojskowym im. gen. Świerczewskiego, w Zakładzie Szkolenia Inwalidów Wojennych oraz w Państwowym Zakładzie Szkolenia Inwalidów Wojennych i Cywilnych, po likwidacji Liceum Marii Magdaleny w 1950 przeniesiony do Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej stopnia licealnego nr 6 w Poznaniu, gdzie pełnił funkcję wicedyrektora, , od 1960 do 1972 nauczyciel historii w Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, dwukrotnie żonaty, bezdzietny, pochowany na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu [Źródła (poza wskazanymi poniżej spisu członków): relacja bratanicy Bogny Goetzendorf Grabowskiej]

    Brunon Motylewski, 1939 r.

  131. Brunon Eryk Motylewski, (12 grudnia 1902 w Gorzuchowie pow. Chełmno - 1 listopada 1974) s. Damazego i Wandy z d. Etmańskiej, absolwent Gimnazjum im. M. Kopernika w Toruniu 1921, student i absolwent prawa UP, wiceprezes sem. zim. 1926/27, asesor sądowy Sądu Apelacyjnego w Poznaniu 1933, pracownik Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych w Poznaniu 1921-39, a później w czasie okupacji tej samej instytucji Posenschen Feuersozietät, przez pół roku więziony w więzieniu przy Mühlenstr., po wojnie organizator Państwowego Zakładu Ubezpieczeń w Opolu, a następnie w Bydgoszczy, dyrektor PZU w Bydgoszczy 1947-52, zwolniony w ramach represji stalinowskich, po odwilży dyrektor Bydgoskich Zakładów Ceramicznych 1957-74, działacz społeczny, od 1945 członek Stronnictwa Demokratycznego, członek Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej 1957-65, wiceprezes Wojewódzkiego Komitetu Przeciwalkoholowego 1957-74, powiatowy Polskiego Związku Łowieckiego, odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi 1938, Krzyżem Kawalerskim OOP, Odznaką “Za szczególne zasługi dla rozwoju województwa bydgoskiego”

  132. Edmund Mroczkiewicz, (16 października 1902 w Wągrowcu - 8 lutego 1964 w Kartuzach) herbu Bekiesz, s. Antoniego i Teresy z Markiewiczów, brat Stefana (Lechia), absolwent Gimnazjum w Wągrowcu, w wojnie polsko-rosyjskiej 1920 w 14 Pułku Artylerii Ciężkiej, student i absolwent med. UP 1922-32, dr med. UP 1932, chirurg, po studiach lekarz Publicznego Szpitala Miejskiego w Toruniu, a od 1937 dyrektor Szpitala Powiatowego w Kartuzach, por. rez., w wojnie obronnej 1939 w Batalionie Obrony Narodowej “Kartuzy” w ramach Armii “Pomorze”, w niewoli niemieckiej w stalagu IIB Hammerstein, naczelny lekarz obozowy, uczestnik obozowego ruchu oporu w organizacji “Bataliony Odra”, po wojnie ponownie dyrektor i ordynator oddziału chirurgicznego Szpitala w Kartuzach 1945-60, w latach 1960-62 pozbawiony obu stanowisk, pamięci Edmunda Mroczkiewicza dedykowane są wspomnienia Stanisława Gryniewicza “Płatek róży białej” (Kartuzy 2006)

    Stefan Mroczkiewicz, lata 30-te (?).

  133. Stefan Mroczkiewicz, (27 sierpnia 1905 w Wągrowcu - 1940 w Charkowie) herbu Bekiesz, s. Antoniego i Teresy z Markiewiczów, brat Edmunda (Lechia), absolwent Gimnazjum w Wągrowcu, student i absolwent 1931 farmacji UP, c. ok. 1928, po studiach pracownik Apteki “Pod Złotym Lwem” na Starym Rynku w Poznaniu 1931-36, a następnie kierownik Apteki Centralnej przy ul. Gdańskiej 27 w Bydgoszczy, absolwent Szkoły Podchorążych Rezerwy San. 1933, ppor. rez. służby zdrowia, przydzielony do 7 Szpitala Okręgowego, w niewoli sowieckiej w Starobielsku, zamordowany przez NKWD

  134. Zenon Musiał, ( - przed 1993) kuzyn Henryka, Stefana i Zygmunta Kuminków (Lechia), student prawa UP, sekretarz Koła Prawników i Ekonomistów 1935/36
  135. Zdzisław Muszyński, c. ok. 1928, wystąpił 1929
  136. Tadeusz Nagler, pierwszy gospodarz sem. zim. 1920/21
  137. Stanisław Niedbał, c. ok. 1937, skreślony 1938
  138. Ludwik Niedzielski, ( - przed 1970) student i absolwent prawa UP, skarbnik sem. zim. 1922/23, w 1938 adwokat w Bydgoszczy

    Jan Jacek Nikisch, 1930/31 r.

  139. Jan Jacek Nikisch, (1910 - 15 kwietnia 1996 w Poznaniu) student i absolwent prawa UP, c. 1929, wiceprezes Młodzieży Wszechpolskiej 1931/32, działacz Bratniej Pomocy, adwokat, w czasie okupacji członek i kierownik orgniazacji “Ojczyzna” ps. “Sielecki”, z jej ramienia w Radzie Jedności Narodowej, współzałożyciel Instytutu Zachodniego, w okresie stalinowskim skazany w procesie kierownictwa “Ojczyzny” i wyrzucony z adwokatury, zrehabilitowany 1958, powrócił do praktyki adwokackiej, bronił w procesach politycznych m.in. Stanisława Barańczaka, działał aktywnie na rzecz internowanych w stanie wojennym oraz w Radzie Społecznej przy Arcybiskupie Poznańskim Jerzym Strobie, reaktywator Lechii 1990-93, pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu

  140. Zygmunt Nowakowski, ( - 1939) student i absolwent prawa UP, sekretarz sem. zim. 1935/36, wiceprezes PKM 1935/36, w 1938 aplikant sądowy w Poznaniu, zginął w kampanii wrześniowej w bitwie nad Bzurą
  141. Leon Omieczyński, (1906 (?) - 4 listopada 1926) student prawa UP, rycerz Lechii, pochowany w Śmiglu
  142. Romuald Pakuszkiewicz, akt. 1922
  143. Jerzy Pankanin, (?), c. 1934 [być może tożsamy z Leonem Pankaninem]
  144. Leon Pankanin, (22 marca 1914 w Ostrowie Wlkp. -1985) s. Leona i Kazimiery z Twardowskich, absolwent Gimnazjum w Ostrowie Wlkp. 1934, student prawa UP 1934 oraz 1936-39, członek Lechii, a następnie Masovii, członek Zarządu Bratniej Pomocy 1938, uczestnik wojny obronnej 1939 w Opalenickim Batalionie Obrony Narodowej w Armii “Poznań”, jeniec niemieckich obozów jenieckich XA Sandbostel i XXIA Schleswig, zwolniony z powodu choroby 1940, po wojnie pracował m.in. w Urzędzie Wojewódzkim w Krakowie, a następnie w NIK i Izbie Rzemieślniczej w Krakowie, absolwent Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR 1969 oraz Wydziału Nauk Społecznych UW 1971, mgr nauk politycznych, od 1945 działacz Stronnictwa Demokratycznego, m.in. członek władz Stowarzyszenia, działacz społeczny i związków zawodowych, m.in. rad narodowych i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim OOP, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką za zasługi w Rzemiośle oraz Złotą Odznaką za zasługi dla ziemi krakowskiej
  145. Tadeusz Pasikowski, ( - po 1977) student prawa UP, prezes sem. zim. 1927/28, w 1938 podkrokurator w Poznaniu, po wojnie adwokat w Opolu

    Piotr Paul, 1938 r.

  146. Piotr Paul, c. ok. 1938

    Adam (?) Piotrowski (?), 1930/31 r.

  147. Adam Piotrowski, student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, akt. 1935

  148. Czesław Piskorski, student ekonomii UP

    Jan Podlaszewski, 1938 r.

  149. Jan Podlaszewski, (17 stycznia 1892 w Gnieźnie - lipiec 1958 w Poznaniu) studiował prawo, przez całe życie pracownik Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych (PZU), w 1938 naczelnik Zakładu

  150. Połczyński, akt. 1922
  151. Franciszek Połom, ( - przed 1970) student med. UP, wiceprezes sem. zim. 1929/30, dr med.

    Alfons Poniecki, 1931 r. (?).

  152. Alfons Ostoja Poniecki, (1907 - 19 stycznia 1984) student rolnictwa UP, c. ok. 1928, sekretarz sem. zim. 1930/31, inż. rolnik, po wojnie wieloletni pracownik Ministerstwa Rolnictwa, prezes Koła Seniorów Naukowej Organizacji Technicznej, pochowany na Cmentarzu Północnym w Warszawie

  153. Hieronim Prauziński, (1902-1967) prawnik, po studiach podprokurator w sądzie w Ostrowie Wlkp., w 1938 sędzia Sądu Okręgowego w Chorzowie

    Antoni Preibisz, 1924 r.

  154. Antoni Marian Preibisz, (26 sierpnia 1900 w Budzyniu k. Mosiny pow. Śrem - 19 stycznia 1995 w Poznaniu) absolwent Gimnazjum w Śremie 1918, członek Towarzystwa Tomasza Zana, zastępowy tajnej drużyny harcerskiej im. Przemysława, uczestnik powstania wielkopolskiego, żołnierz WP 1919-20, m.in. uczestnik oswobodzenia Lwowa, Pomorza, student i absolwent 1928 leśnictwa UP, c. 1920 (pierwszy fuks Lechii), olderman sem. zim. 1922/23 oraz sem. let. 1923/24, wiceprezes sem. zim. 1924/25, po studiach pracownik lasów państwowych m.in. w nadleśnictwach Skorzędcin, Miradz, Sasnopole, Bydgoszcz oraz biurach Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu i Toruniu, od 1938 nadleśniczy w Bralinie pow. Kępno, w czasie ewakuacji nadleśnictwa ranny pod Mszczonowem, w czasie okupacji urzędnik w Inspekcji Leśnej w Spale, a następnie w Nadzorze Lasów w Tomaszowie Mazowieckim, po wojnie nadleśniczy w Antoninie pow. Ostrów Wlkp. 1945-63, starszy inspektor w Okręgowym Zarządzie Lasów Państwowych w Poznaniu 1963-69, w 1990 mianowany por. rez., reaktywator Lechii 1990-93, pochowany w kwaterze powstańców wielkopolskich na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu, odznaczony m.in. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem za udział w wojnie 1918-21, Odznaką “Orlęta Lwowskie”, Krzyżem Kawalerskim OOP, Odznaką Honorową “Za zasługi dla rozwoju Województwa Poznańskiego” oraz Medalem “Za zasługi dla rozwoju Wielkopolskiego Łowiectwa”

    Stanisław Preibisz, lata 20-te.

  155. Stanisław Maria Preibisz, (4 października 1901 w Śremie - 4 lipca 1930) student agronomii UP, uczeń gimnazjów w Gostyniu i Śremie, członek Towarzystwa Tomasza Zana i harcerz drużyny im. Przemysława, powstaniec wielkopolski, ochotnik WP 1919-20, m.in. uczestnik odsieczy Lwowa i oswobodzenia Pomorza 1919, wyprawy kijowskiej i walk na Białorusi 1920, absolwent Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego 1922, student rolnictwa UP 1923-30, ppor. rez., w trakcie kursu saperskiego w Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie utonął w Narwi ratując tonących, pochowany pierwotnie w grobie rodzinnym w Gostyniu, a od 1995 wraz z braćmi w kwaterze powstańców wielkopolskich Cmentarza Junikowskiego w Poznaniu, odznaczony Odznaką “Orlęta Lwowskie”, Medalem za Wojnę 1918-21 “Ojczyzna Swemu Obrońcy”, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym oraz pośmiertnie “Medalem za Ratowanie Tonących”

  156. Jan Przewoźny, akt. 1922
  157. Franciszek Pukacki, (29 stycznia 1916 w Wyskoci - 4 listopada 1980) s. Teofila i Joanny z Cwojdzińskich, brat Mariana i Józefa (obaj Lechia), absolwent Gimnazjum im. Hugo Kołłątaja w Krotoszynie 1934, student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, c. 1934, ppor. rez. piechoty, w wojnie obronnej 1939 dowódca II plutonu 8 kompanii 60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej 25 Dywizji Piechoty w ramach Armii “Poznań”, uczestnik bitwy nad Bzurą, od 9 września dowódca 8 kompanii, uczestnik obrony Warszawy, ranny, przez Węgry dotarł do Francji, żołnierz PSZ na Zachodzie, w 1940 zgłosił się do służby w kraju, cichociemny, w 1942 zrzucony pod Wyszkowem, dowódca licznych akcji dywersyjnych na Wschodzie, m.in. w ramach akcji Wachlarz, aresztowany w sierpniu 1944 w Otwocku przez radzieckie organa bezpieczeństwa, wywieziony, internowany w Charkowie, Riazaniu i Griazowcu, po powrocie do Polski w 1948 pracował jako kamieniarz, student i absolwent prawa UW 1957-62, pracował w różnych instytucjach w Warszawie jako urzędnik, m.in. w Zakładzie Produkcji Artykułów Biurowych i Wytwórni Płyt Gramofonowych “Veriton”, prezes Warszawskiego Oddziału Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy, przewodniczący Zespołu Historycznego Cichociemnych przy Warszawskim Okręgu ZBoWiD 1976-79, wykonał w kamieniu pomnik Poległych Żołnierzy I Samodzielnej Brygady Spadochronowej i Cichociemnych na Powązkach, fundator pamiątkowych tablic ku czci generałów Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego i Tadeusza Bora-Komorowskiego (kościół św. Jacka w Warszawie), po wojnie mjr rez., zmarł w pociągu pomiędzy Ostrowem Wielkopolskim, a Kaliszem, pochowany na Cmentarzu w Krotoszynie, odznaczony m.in. dwukrotnie Krzyżem Virtuti Militari, trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, jego imię nosi jedna z ulic w Krotoszynie
  158. Józef Pukacki, (1914 - 1944 w Żabikowie) s. Teofila i Joanny z Cwojdzińskich, brat Franciszka i Mariana (obaj Lechia), student i absolwent 1937/38 Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, członek Zarządu Koła Prawników i Ekonomistów 1933, po studiach urzędnik, w czasie okupacji w konspiracji, zginął w obozie karno-śledczym w Żabikowie
  159. Marian Pukacki, (1908 - wrzesień 1939) s. Teofila i Joanny z Cwojdzińskich, brat Franciszka i Józefa (obaj Lechia), student i absolwent prawa i ekonomii UP, działacz akademicki, sekretarz oraz trzykrotny prezes Bratniej Pomocy Studentów UP 1931-34, prezes Centrali BP Środowiska Poznańskiego 1932, działacz OWP, prezes grupy akademickiej Związku Młodych Narodowców 1935, od 1938 w Zarządzie Głównym Ruchu Narodowo-Państwowego, w 1938 pracownik Poznańskiego Ziemstwa Kredytowego, oficer rez., w wojnie obronnej 1939 poległ w obronie Warszawy, odznaczony Virtuti Militari
  160. Jan Putz, (1907-1986) student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, c. 1934, adwokat

    Heliodor Radomski, 1927/28 r. (?).

  161. Heliodor Radomski, (8 maja 1909 w Strzelnie - 18 maja 1985 w Newmarket w Kanadzie) s. Albina i Heleny z d. Bartoszewska, absolwent Gimnazjum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu, student i absolwent 1932 prawa UP, c. ok. 1928, po studiach prowadził z ojcem przedsiębiorstwa rodzinne, w wojnie obronnej 1939 walczył na Kępie Oksywskiej, w niewoli niemieckiej w oflagu IID w Gross Born, po wojnie na emigracji w Kanadzie, prowadził firmę handlową, m.in. hurtownię sprzętu rolniczego, fundator tablicy poświęconej zmarłym, poległym i pomordowanym członkom K! Lechia w krużgankach klasztoru oo. Dominikanów oraz nagrobka gen. Jozefa Dowbor-Muśnickiego

  162. Marian Reszewski, akt. 1922

    Zbigniew Radke (?), 1938 r.

  163. Zbigniew Radke (?), c. ok. 1938

  164. Franciszek Rybski, student prawa UP, sekretarz trym. zim. 1925/26, w 1938 sędzia grodzki w Kole

    Bogdan Rydlewski, 1925 r.

  165. Bogdan Rydlewski, (8 marca 1906 w Poznaniu - 29 stycznia 1945 w Poznaniu) s. Celestyna i Marii z d. Kasiewicz, absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, student i absolwent rolnictwa UP, pracownik Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych, zginął od bomby w domu przy ul. Żydowskiej w czasie wyzwalania Poznania, pochowany w grobowcu rodziny Kurzawskich w Lesznie

  166. Edmund Rydzewski, ( - 22 maja 2000) pochodził z Kościana, c. 1939, członek Związku Kombatantów RP i byłych Więźniów Politycznych, pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Kościanie

    Józef Scheitza, 1933 r.

  167. Józef Scheitza, ( 16 czerwca 1893 w Kużnicy Trzcińskiej - 1942 w Opatowie) absolwent Gimnazjum w Kępnie, student prawa prawd. w Berlinie i w Poznaniu, powstaniec wielkopolski, dowódca 9 kompanii 12 Pułku Strzelców Wielkopolskich, po studiach prowadził kancelarię adwokacką “Nowak i Scheitza” w Poznaniu, w czasie okupacji wysiedlony do Generalnej Guberni do Opatowa, gdzie zmarł

    Marian Schroeder, 1921 r.

  168. Marian Schroeder, (1900/nieoficjalnie 1899 - 4 marca 1984) uczeń Gimnazjum w Ostrowie Wlkp., członek Towarzystwa Tomasza Zana, pierwszy komendant tajnego Hufca Harcerskiego w Ostrowie Wlkp., student UW, członek korporacji Neo-Frankonia, powstaniec wielkopolski, student i absolwent prawa UP, założyciel Lechii, sekretarz sem. let. 1920/21, pierwszy filister rzeczywisty Lechii 1922, założyciel pierwszych korporacji krakowskich 1923, odznaczony Dyplomem Zasługi i Złotej Odznaki ZPKA, w 1938 adwokat w Poznaniu, w niemieckiej niewoli w obozach w Hadamar i Gross-Born, inwalida wojenny, kpt rez., pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu, odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Srebrnym Krzyżem Zasługi

    Kazimierz Siwiński, 1927/28 r. (?).

  169. Kazimierz Siwiński, ( - 1940 w Katyniu ?) student medycyny UP, c. ok. 1928, akt. 1928-35, wiceprezes r.a. 1934/35, wg niepotwierdzonej informacji miał zginąć w Katyniu (brak na liście katyńskiej)

  170. Kazimierz Słomiński, (1914 - 15 marca 1987) student ekonomii UP, c. 1934, pochowany na Cmentarzu w Puszczykowie

    Marian Słomiński, 1927/28 r. (?).

  171. Marian Słomiński, (17 listopada 1905 w Poznaniu - 1940 w Charkowie) s. Jana i Jadwigi z d. Hasadyńska, absolwent Gimnazjum w Ostrzeszowie 1927, ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty 1928, ppor. rez. 1933, przydzielony do 58 pułku piechoty, student prawa UP, w 1934 studiował chemię w Pradze, c. ok. 1928, akt. 1928-38?, inż., olderman sem. let. 1938/39 (ostatnie Prezydium przed wojną), osadzony w obozie w Katyniu, zamordowany w siedzibie NKWD, spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu na Piatichatkach, w 2007 pośmiertnie mianowany na stopień porucznika

    Józef Smarzły, 1927/28 r. (?).

  172. Józef Smarzły, ( - przed 1970) student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, c. o. 1928, akt. 1928-35, w 1938 redaktor w Poznaniu

  173. Zdzisław Smyczyński, (1901 - sierpień 1980) brat Zbigniewa (Magna-Polonia) i brat stryjeczny Lubomira (Mercuria), student i absolwent prawa UP, skarbnik sem. zim. 1924/25, w 1938 referendarz w starostwie w Gnieźnie

    Aleksander Sroka, koniec lat 30-tych (?).

  174. Aleksander Sroka, (8 lutego 1912 -1971) student matematyki UP, akt. 1935-39, wiceprezes zewn. sem. let. 1932/33, sekretarz sem. zim. 1933/34, prezes sem. zim. i sem. let. 1937/38

    Konrad Sroka, 1938 r.

  175. Konrad Sroka, (23 sierpnia 1906 w Poznaniu - 8 kwietnia 1982 w Poznaniu) s. Kazimierza i Marii z d. Retor, absolwent Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, student i absolwent prawa UP, prezes sem. let. 1932/33, prezes sem. zim. i sem. let. 1933/34, członek Sądu Koleżeńskiego Koła Prawników i Ekonomistów 1931/32, aplikant adwokacki i adwokat, por. rez. 58 Pułku Piechoty, uczestnik wojny obronnej 1939, więzień obozu jenieckiego w Woldenbergu, po wojnie adwokat, członek zespołu adwokackiego nr 15 oraz nr 11, w latach 70-tych nielegalnie przewiózł z Niemiec sztandar Lechii, pochowany na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu

    Tadeusz Starkowski, 1933 r.

  176. Tadeusz Starkowski, (8 stycznia 1902 w Ostrowie Wlkp. - 7 października 1981 w Lesznie) s. Edwarda i Maria z d. Gutsche, absolwent Gimnazjum w Wągrowcu 1922, ochotnik w wojnie polsko-rosyjskiej 1920, student i absolwent 1927 prawa UP, sekretarz sem. let. 1924/25, asesor sądowy, sędzia i naczelnik Sądu Grodzkiego w Czarnkowie 1932-39, ppor. rez. 58 Pułku Piechoty, w czasie okupacji w Poznaniu, tłumacz sądowy w Radomiu i w Warszawie, w konspiracji w AK, uczestnik powstania warszawskiego, w 1944 wywieziony na prace przymusowe do Niemiec, po wojnie od 1946 wiceprezes Sądu Okręgowego w Gorzowie, Wydział Zamiejscowy w Trzciance 1946-51, sędzia Sądu Powiatowego w Lesznie 1951-53, kierownik Państwowego Biura Notarialnego w Kościanie 1951-69, od 1948 członek Stronnictwa Ludowego, m.in. członek Powiatowej Rady Narodowej, w 1972 awansowany na stopień porucznika, odznaczony m.in. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Kawalerskim OOP

    Eugeniusz Stein, 1930/31 r.

  177. Eugeniusz Stein, (5 sierpnia 1908 w Ostrowie Wlkp. -16 września 1998 w Bydgoszczy) absolwent Państwowego Gimnazjum im. J. Kasprowicza w Bydgoszczy 1930, student prawa UP 1930-32, rozpoczął pracę zarobkową, pracował m.in. w sądzie w Kaliszu, w czasie wojny za działalność w tajnym Kujawskim Towarzystwie Patriotyczno-Literackim aresztowany przez Niemców i osadzony w obozie koncentracyjnym w Mauthausen-Gusen 1941-45

    Edmund Steinmetz, 1938 r.

  178. Edmund Steinmetz, student prawa UP, c. ok. 1938

  179. Kazimierz Stranz, (1902-1952) student i absolwent filologii UP, sekretarz sem. let. 1925/26, w 1938 zam. w Poznaniu

    Stefan Stryczyński, ok. 1920 r. (?).

  180. Stefan Stryczyński, ( - 21 lutego 1921) s. Jana i Franciszki, brat Zygmunta (Chrobria) oraz Mariana i Tadeusza (obaj Posnania), student prawa i ekonomii (?), założyciel Lechii, zmarł w skutek ran odniesionych na wojnie, pierwszy zmarły Lechita

  181. Telesfor Synoradzki, (28 lutego 1894 w Michalinowie w pow. inowrocławskim - 1940 w Katyniu) s. Zenona i Heleny z Koszcząbków, brat Zygfryda (Lechia), student i absolwent 1918 med. UWr., dr med. UJ 1921, uczestnik powstania wielkopolskiego, lekarz 70 Pułku Piechoty (jednostka przejmowała Kępno i Wieruszów) w powstaniu, a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r., ciężko ranny, lekarz szpitala wojskowego w Poznaniu, od 1921 osiadł w Koźminie, dyrektor Szpitala Miejskiego w Koźminie, organizator i prezes Związku Naprawy Rzeczpospolitej, członek Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Koźminie oraz BBWR, w sierpniu 1939 zmobilizowany do ośrodka zapasowego okręgowego szpitala Armii “Poznań” w Podorusku, po 17 września wzięty do niewoli sowieckiej, osadzony w obozie w Kozielsku, zamordowany przez NKWD, odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz medalem Bojownikom Niepodległości
  182. Zygfryd Synoradzki, (1904 - 1971/72) s. Zenona, brat Telesfora (Lechia), student i absolwent prawa UP, wiceprezes sem. let. 1924/25, prezes trym. zim. i sem. let. 1925/26, prezes sem. zim. 1926/27, prezes PKM 1926, wiceprezes sem. let. 1926/27, w 1938 adwokat w Mikołowie, pochowany na cmentarzu w Mikołowie

    Zbysław Szał, 1930/31 r.

  183. Zbysław Szał, c. ok. 1930/31

  184. Marian Szczepański, ( - przed 1970) prawnik, w 1938 sędzia Sądu Grodzkiego w Sępolnie

    Ulryk Szpitter, 1938 r.

  185. Ulryk Szpitter, c. ok. 1938, sekretarz sem. let. 1938/39 (ostatnie Prezydium przed wojną)

  186. Antoni Szułczyński, ( - przed 1970)

    Jan Adolf Śledź, ok. 1936 r.

  187. Jan Adolf Śledź, (1911-1939) c. ok. 1936, zginął w wojnie obronnej 1939

    Wiktor Taczkowski, 2007 r.Wiktor Taczkowski, 1936 r.

  188. Wiktor Taczkowski, (17 września 1915 w Kopaszewie pow. Kościan - ) s. Ignacego i Marii z d. Koronowskiej, absolwent Gimnazjum w Bydgoszczy 1936, student i absolwent prawa UP 1936-39 i 1946, c. 1939, w czasie okupacji robotnik fizyczny (murarz, cieśla, malarz, posadzkarz) w Firmie H. Cegielski, zaangażowany w tajne nauczanie w Kopaczewie i Poznaniu, po studiach referent w Departamencie Inwestycji w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w Warszawie oraz naczelnik i wicedyrektor Departamentu Inwestycji Ministerstwa Przemysłu Spożywczego i Skupu w Warszawie 1947-74, zastępca naczelnego dyrektora budowy Petrochemii w Schwedt w Niemczech 1974-78, referent Ambasady PRL w Helsinkach 1978-82, od 1983 na emeryturze, działacz sportowy, autor “Wspomnień” (Warszawa 2010), odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim OOP

  189. Jan Edmund Tatzlaff, student i absolwent 1930 fizyki UP, sekretarz sem. let. 1926/27, nauczyciel w Państwowym Gimnazjum im. św. Jana Kantego w Poznaniu

    Tadeusz Thiel, 1940 r.

  190. Tadeusz Marcin Thiel, (11 listopada 1917 w Poznaniu - 11 grudnia 1940 w Auschwitz) s. Wacława i Jadwigi z d. Walkowskiej, uczeń i absolwent Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu 1927-35, student prawa UP 1935?-39, sekretarz sem. zim. 1937/38 oraz sem. zim. 1938/39, wiceprezes sem. let. 1938/39 (ostatnie Prezydium przed wojną), w czasie studiów pracował jako urzędnik bankowy w Banku Cukrownictwa w Poznaniu, na przełomie listopada i grudnia 1919 przeniósł się do Warszawy, 19 września 1940 w czasie akcji represyjnej policji niemieckiej na Ochocie zabrany z domu i osadzony w obozie koncentracyjnym w Auschwitz, zmarł prawdopodobnie w wyniku wycieńczenia organizmu

  191. Feliks (Bończa-)Tomaszewski, (po 1891 - przed 1979) s. Władysławy i Józefy z d. Brzuszkiewicz, brat Jana (Lechia), założyciel Lechii, gospodarz sem. let. 1921/22, po wojnie zam. w Nadrenii-Palatynacie
  192. Czesław Tomczyński, (ok. 1916/17 - ) student prawa UP, w czasie okupacji zam. w Ostrowcu Świętokrzyskim

    Wojciech Trynkowski.

  193. Wojciech Trynkowski, (13 marca 1899 - przed 1970) Powstanie Wielkopolski, student prawa UP, założyciel Lechii, pierwszy prezes sem. zim. oraz sem. let. 1920/21, wiceprezes sem. zim. 1921/22, prezes sem. zim. 1922/23, inicjator powstania i pierwszy prezes PKM 1921, ppor. rez. 7 Dywizjonu Artylerii Lotniczej, po wojnie adwokat

  194. Wiesław Urbanowicz, akt. 1922

    Włodzimierz Urleniski (?), 1938 r.

  195. Włodzimierz Urleniski (?), c. ok. 1938

  196. Czesław Waszak, student ekonomii UP, akt. 1935-39, gospodarz sem. let. 1937/38

    Alfred Wentzel, ok. 1938 r.

  197. Alfred Wentzel, (10 października 1914 w Ostrowie Wlkp. - 27 września 1939 w Warszawie) z rodziny kupieckiej, s. Włodzimierza i Marii z Wigockich, absolwent Gimnazjum w Ostrowie Wlkp. 1933, członek Sodalicji Mariańskiej, od 1934 student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, a następnie WSH (miał uzyskać dyplom we wrześniu 1939), ppor. rez., w wojnie obronnej 1939 w 60 Pułku Piechoty w Armii “Poznań”, m.in. uczestniczył w szturmie na Łęczycę oraz obronie Warszawy, zaginął od wybuchu granatu idąc z meldunkiem na Bielanach, prawd. pochowany w zbiorowej mogile na Cmentarzu w Łaniankach k. Warszawy

  198. Henryk Węclewicz, (20 grudnia 1901 w Czaczu - 9 maja 1945 w Mauthausen) s. Sylwestra (nauczyciela szkoły średniej) i Marii z Gruszczyńskich, starszy brat Mariana (Lechia), ppor. rez. kawalerii, przydzielony do 17 Pułku Ułanów, w 1938 urzędnik kolejowy w Poznaniu, w 1939 zmobilizowany w sierpniu 1939 do Ośrodka Zapasowego Wielkopolskiej Brygady Kawalerii w Kraśniku w Armii “Poznań”, brał udział w walkach na Lubelszczyźnie, uniknął niewoli i powrócił do Poznania, 20 kwietnia 1940 aresztowany przez Gestapo, osadzony w Domu Żołnierza i Forcie VII w Poznaniu, a następnie zesłany do obozu koncentracyjnego Dachau, a stamtąd do Mauthausen-Gusen, gdzie został zamordowany, za datę śmierci uznano 9 maja 1945

    Marian Węclewicz, 1939 r.

  199. Marian Węclewicz, (6 kwietnia 1903 w Czaczu - 8 grudnia 1986 w Gostyniu) z rodziny inteligenckiej, s. Sylwestra (nauczyciela szkoły średniej) i Marii z Gruszczyńskich, brat Henryka (Lechia), uczeń pruskiego Gimnazjum im. Fryderyka Wilhelma, członek Towarzystwa Tomasza Zana oraz Drugiej Poznańskiej Drużyny Harcerskiej, powstaniec wielkopolski, w wojnie polsko-rosyjskiej 1920 ochotnik w 15 Pułku Ułanów Poznańskich, absolwent Gimnazjum im. Jana Kantego w Poznaniu 1921, student prawa UP i USB 1923-33, członek Lechii i Filister honorowy Batorii, sędzia śledczy Sądu Okręgowego w Gnieźnie 1935-39, por. rez., w wojnie obronnej 1939 w 17 Pułku Ułanów w ramach Wielkopolskiej Brygady Kawalerii w Armii “Poznań”, uczestnik bitwy nad Bzurą i obrony Warszawy, ciężko ranny, w niewoli niemieckiej m.in. w oflagach w Itzehoe, Sandbostel, Lubec i Dössel, po wojnie pracownik Polskiej Misji Wojskowej dla Badania Zbrodni Wojennych na terenie Rzeszy, w 1949 zdemobilizowany, z powodów politycznych nie mógł podjąć pracy w sądownictwie, pracował w Powiatowej Spółdzielni Spożywców “Społem” i Powiatowym Zakładzie Mleczarskim w Gostyniu, dopiero w 1964 podjął praktykę adwokacką w Gostyniu, do emerytury w 1976 kierownik Zespołu Adwokackiego w Gostyniu, działacz kombatancki i regionalny, m.in. współzałożyciel i prezes oddziału powiatowego ZBoWiD w Gostyniu, członek Zarządu Okręgu ZBoWiD, współzałożyciel Społecznego Komitetu Regionalnego, w 1982 awansowany do stopnia podpułkownika w stanie spoczynku, pochowany na Cmentarzu w Gostyniu, odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim OOP, Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Medalem Niepodległości

    Marian Wlekliński, 1933/34 r.

  200. Marian Wlekliński, (1911-1993) student i absolwent prawa UP, wiceprezes sem. let. 1933/34, prezes r.a. 1934/35, członek Zarządu Koła Prawników i Ekonomistów, aplikant adwokacki, po wojnie na emigracji w Kanadzie

    Maksymilian Wojciechowski, 1938 r.

  201. Maksymilian Wojciechowski, (29 września 1904 w miejsc. Iłowiec Wielki w pow. śremskim - 1940 w Charkowie) s. Wojciecha i Michaliny z Wachowiaków, absolwent Państwowego Gimnazjum Humanistycznego w Środzie Wlkp., student i absolwent prawa UP, prezes sem. zim. i sem. let. 1930/31, przewodniczący Sądu Koleżeńskiego Koła Prawników i Ekonomistów 1933, urzędnik w Poznaniu, absolwent Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa 1926, ppor. rez. pilot, przydzielony do Bazy Lotniczej nr 3, uczestnik wojny obronnej 1939, w niewoli sowieckiej, zamordowany przez NKWD

  202. Stanisław Wojciechowski, c. ok. 1937, skreślony 1938

    Tadeusz Wojciechowski, 1935 r.

  203. Tadeusz Wojciechowski, (27 czerwca 1900 w Poznaniu - 14 lipca 1964 w Aleksandrowie Kujawskim) s. Wojciecha i Marii z Kusztelskich, absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, uczstnik powstania wielkpolskiego i wojny polsko-rosyjskiej 1919-20, ppor. rez., student i absolwent ekonomii UP, skarbnik sem. let. 1921/22, sekretarz sem. zim. 1922/23, sekretarz Koła Filistrów 1931/32, po studiach praktykant w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu 1927-29, początkowo praktykant, później pracownik, w tym inspektor okręgowy Dyrekcji Poczt i Telegrafów w Poznaniu 1930-39, w czasie okupacji pracownik biurowy w Telegraphenbauamt w Poznaniu 1939-45, po wojnie inspektor finansowo-księgowy w Wojewódzkim Zarządzie Łączności w Poznaniu 1945-64, pochowany na Cmentarzu na Junikowie w Poznaniu

  204. Stanisław Wojewódzki,
  205. Franciszek Woliński, ( - przed 1970) sekretarz sem. zim. 1924/25

    Wielosław Wolski, 2007 r.

  206. Wielosław Wolski, (17 stycznia 1919 w Radomsku - 9 września 2009 w Warszawie) s. Władysława i Władysławy z d. Karczewska, absolwent Państwowego Gimnazjum Humanistycznego w Rawiczu 1937, student prawa UP 1937-39, c. 1939, w czasie okupacji dysponent zbożowo-nasienny Centralnego Urzędu Rolniczego, a następnie Związku Gospodarczego Spółdzielni Rolniczo-Handlowych w Lublinie, absolwent prawa UW 1949, po wojnie pracował na różnych stanowiskach, do stanowiska dyrektora, w Ministerstwie Aprowizacji i Handlu oraz Ministerstwie Handlu i Usług w Warszawie, pochowany w grobie rodzinnym na Starych Powązkach w Warszawie, odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim OOP oraz Orderem Sztandaru Pracy

    Jan Wróblewski.

  207. Jan Wróblewski, (4 czerwca 1898 w Poznaniu - 28 lipca 1959 w Śmiglu) s. Wojciecha i Leokadii z d. Wiśniewska, absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu 1919, powstaniec wielkopolski, miał walczyć w okolicach Pońca i Osiecznej, pchor. 7 Kompanii Telegrafistów WP 1919-21, ppor. rez. intendentury, student UP, wiceprezes i sekretarz sem. let. 1921/22, wiceprezes sem. zim. 1923/24, po przerwaniu studiów pracował w biurze sprzedaży węgla “Płomień” 1922-23, a następnie w firmie zbożowej “Władysław Radomski - Ziemiopłody” w Poznaniu 1923-30 oraz w firmie Centrala Rolników w Poznaniu 1930-31, członek zarządu i kierownik Spółdzielni Rolniczo-Handlowej “Rolnik” w Śmiglu 1931-39, w czasie okupacji pracownik niemieckiej spółdzielni „Ein- und Verkaufsgenossenschaft” w Śmiglu, po wojnie m.in. kierownik spółdzielni Rolnik 1945-48, a od 1949 kierownik i prezes Zarządu Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska w Starym Bojanowie, pochowany na cmentarzu w Lesznie

  208. Witold Wybieralski, ( - 25 maja 1989) student i absolwent prawa UP, prezes sem. zim. 1935/36, w 1938 aplikant sądowy w Poznaniu
  209. Jan Wysocki, student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, skarbnik sem. zim. 1935/36, olderman sem. zim. 1936/37
  210. Kazimierz Zabłocki, c. ok. 1926, wystąpił 1927
  211. Janusz Zegrzda, student farmacji UP, wiceprezes wewn. sem. let. 1932/33, mgr farmacji, w 1938 zam. w Łodzi
  212. Marian Ziółkowski, student prawa UP, olderman sem. let. 1932/33, mgr praw, w 1938 zam. w Poznaniu
  213. Czesław Zwierzyński, (1902 - 3 lutego 1983) członek Towarzystwa Tomasza Zana, w 1938 wiceprezes Sądu Okręgowego w Starogardzie, sędzia Sądu Wojewódzkiego w Bydgoszczy, a następnie adwokat w Bydgoszczy, kierownik Zespołu Adwokackiego nr 4 w Bydgoszczy, pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu, odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim OOP

    Aleksander Żółtowski, 1938 r.

  214. Aleksander Żółtowski, (1913 - ) student farmacji UP, olderman sem. zim. 1937/38 oraz sem. zim. 1938/39, po wojnie w Kanadzie

    Marian Żuber, 1939 r.

  215. Marian Żuber, student prawa UP, c. ok. 1938

Pieczęć Lechii, 1932 r.

Listę członków opracowano na podstawie:

1) archiwalnych wykazów członkowskich Lechii, Archiwum Korporacyjne,
2) Sylwester Kubera (uzupełnił Krzysztof A. Tyszka), Lista członków Polskiej Korporacji Akademickiej Lechia (Poznań), (w:) Polskie Korporacje Akademickie 1997, nr 14, s. 52 i n.,
3) materiałów archiwalnych z Archiwum Korporacyjnego,
4) wydawnictw encyklopedycznych i biograficznych oraz rozmów z rodzinami członków Korporacji Lechia.

Opracowanie: Bartłomiej P. Wróblewski
Opublikowano: 12 IX 2007 r.
Ostatnia zmiana: 27 X 2024 r.

Propozycja cytowania: Bartłomiej P. Wróblewski, Konwent Lechia – Korporacja Studentów Uniwersytetu Poznańskiego, (na:) www.archiwumkorporacyjne.pl, stan 27 X 2024 r.

O Archiwum  |  Muzeum Korporacyjne  |  Aktualności  |  Kontakt  |   English © Archiwum Korporacyjne     Nota prawna  |  Mapa serwisu  | 
Szukaj    »
created by { re.PUBLIK }